Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Την ηθοποιό Χρύσα Παπά απολαμβάνουμε τηλεοπτικά, λόγω της συμμετοχής της στη "Γη της Ελιάς", αλλά και θεατρικά στον μονόλογό της στην παράσταση "Σέρρα, η Ψυχή του Πόντου" στο Θέατρο Άνεσις. Συναντήσαμε την πολυαγαπημένη και με θετική ενέργεια ηθοποιό, για μια συνέντευξη, σχετικά με την συμμετοχή της στην παράσταση, η οποία, σημειωτέον, έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς.
Η πρώτη γνωριμία με το βιβλίο «ΣΕΡΡΑ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» ήταν τόσο καρμική που ξεδιπλώθηκε μέσω της παράστασης επί σκηνής;
Η γνωριμία με αυτό το βιβλίο ήταν, όπως φαίνεται, καρμική. Ένα χρόνο πριν ξεκινήσει αυτή η δουλειά το αγόρασα για μένα αλλά τελικά το έκανα δώρο στον πατέρα μου. Κάποιους μήνες μετά το αγόρασα ξανά για μένα, το διάβασα με λαχτάρα και ταξίδεψα με αυτό το βιβλίο…Θυμάμαι να ανυπομονώ για την στιγμή που θα έχω χρόνο ελεύθερο για να συναντηθώ με αυτό το βιβλίο και αυτή την ιστορία… Και περίπου πέντε μήνες αργότερα ήρθε αυτή η πρόταση…Μπορείτε να φανταστείτε την χαρά μου όταν άρχισα να καταπιάνομαι με αυτό το έργο…
Ένα κείμενο «βαρύ» που ανασύρει μνήμες από τα περασμένα, τον πόνο του ποντιακού λαού. Πώς καταφέρνεις να σηκώσεις το βάρος με τέτοιο ήθος; Πώς κατορθώνεις να ακουμπήσεις τον πόνο των ηρώων που ερμηνεύεις σε αυτό το βαθμό;
Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχουν βαριά και ελαφριά κείμενα.. Υπάρχουν ωραία κείμενα και όχι ωραία κείμενα.. Κείμενα που μας αγγίζουν, είτε αυτό συμβαίνει μέσα από τον δρόμο του δράματος ή της κωμωδίας. Όσον αφορά το συγκεκριμένο, πρόκειται για ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου. Δουλέψαμε πολύ με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη. Έχω δουλέψει πολύ και δεν σταματώ να δουλεύω και να μελετώ. Πάντα αγαπώ τις δουλειές που κάνω και το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Αντιμετωπίζω την ιστορία αυτών των ανθρώπων με σεβασμό και με την αλήθεια μου.
"Για μένα αυτό το έργο και αυτή η παράσταση αφορά κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την καταγωγή του."
Πιστεύεις ότι οι ρίζες σου από τον Πόντο σε βοήθησαν να αφουγκραστείς βαθύτερα τον ρόλο σου;
Φαντάζομαι πως ναι. Ο πατέρας μου είναι Πόντιος, έχω ακούσει κάποιες ιστορίες. Πιστεύω βέβαια ότι η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος θα με ενέπνεε ανεξαρτήτως καταγωγής. Έκανα μια μελέτη τεράστια και συνδέθηκα με αυτή την ιστορία. Το συγκλονιστικό ξέρετε ποιο είναι; Ότι αυτά που περιγράφονται στο έργο γίνονται ακόμα. Για μένα αυτό το έργο και αυτή η παράσταση αφορά κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την καταγωγή του.
Με ποιον τρόπο εκπληρώνεται ένας από τους σκοπούς του θεάτρου, αυτός της ένωσης-επικοινωνίας παρελθόντος και παρόντος στην ΣΕΡΡΑ;
Με αλήθεια και απλότητα…χωρίς να κουνάμε κανένα δαχτυλάκι… αφήνοντας τον θεατή να νιώσει και να συναισθανθεί…και κάπου εκεί να έρθει η συν+κίνηση…
Ποια είναι η ανάγκη των θεατών που συρρέουν στην συγκεκριμένη παράσταση;
Οι ανάγκες των θεατών που έρχονται στην συγκεκριμένη παράσταση μπορεί να είναι διαφορετικές. Αυτό που συμβαίνει σε όλους, για τον οποιονδήποτε λόγο και αν ήρθε κάποιος, είναι ότι μπαίνουν όλοι, μαζί με μένα, σε ένα κοινό ταξίδι, που είναι γεμάτο ομορφιά και συγκίνηση. Σαν αφηγήτρια της ιστορίας, παρουσιάζομαι στο κοινό για να αφηγηθώ την ιστορία του πατέρα μου. Μια ιστορία που ξεκινάει το 1915 και ολοκληρώνεται το 1962, μια ιστορία γεμάτη αγάπη, έρωτα, τρυφερότητα, αλλά και σκληρότητα και βία. Πρόκειται για μια ιστορία που γιορτάζει το μεγαλείο της ζωής και της συγχώρεσης, που μιλά για την ανθρωπιά και την απανθρωπιά.
"Οι θεατές μπαίνουν όλοι, μαζί με μένα, σε ένα κοινό ταξίδι, που είναι γεμάτο ομορφιά και συγκίνηση."
Θυμάσαι κάποιο σχόλιο θεατή που σου προξένησε μεγάλη εντύπωση;
Είναι συγκλονιστικά όσα μου λένε οι θεατές μετά. Αυτό που λένε συχνά ότι έκαναν ένα ταξίδι που θα τους μείνει αξέχαστο. Αλλά πραγματικά είναι πολλά όσα μου λένε και διαφορετικά, το κοινό είναι η συγκίνηση.
Μέσα από την παράσταση επήλθε κάποιου είδους κάθαρσης στην ψυχή σου;
Η τέχνη του θεάτρου είναι θεραπευτική και μορφωτική, και για τον θεατή και για τον ηθοποιό. Έμαθα και μαθαίνω πολλά μέσα από αυτή την παράσταση και κυρίως τώρα που το ταξίδι αυτό το κάνω μαζί με τους θεατές. Είναι σπουδαίο κάθε μέρα να γιορτάζουμε το μεγαλείο της ζωής.
"Είναι σπουδαίο κάθε μέρα να γιορτάζουμε το μεγαλείο της ζωής."
Ήταν πρόκληση για σένα η εναλλαγή περίπου δεκαπέντε χαρακτήρων σε μια παράσταση μονολόγου;
Ήταν πολύ δουλειά και συνεχίζει να είναι. Όπως έλεγα και πριν, παρουσιάζομαι στο κοινό ως η Λεμονιά για να αφηγηθώ την ιστορία του πατέρα μου και μέσα σε αυτή την αφήγηση υποδύομαι 12 διαφορετικούς ρόλους, άντρες, γυναίκες, Έλληνες, ξένους. Και όλα αυτά με ένα κοστούμι! Οι αλλαγές είναι υποκριτικές. Έγινε πολύ δουλειά στις πρόβες είναι η αλήθεια και είναι υπέροχο όταν οι θεατές μου λένε πως ήταν σα να βλέπουν στην σκηνή όλους αυτούς τους ρόλους.
Πληροφορίες για την παράσταση και κρατήσεις Θέσεων ΕΔΩ.
