Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!

Ένας 21χρονος Πειραιώτης «εισέβαλε» στην Εθνική κωπηλασίας και ξεχωρίζει, τόσο με την συμμετοχή του στην σπουδαία ομάδα της χώρας μας, όσο και με το ήθος του

Ο λόγος για τον Διονύση Αγγελόπουλο, που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει ένα πλούσιο βιογραφικό με πολλές διακρίσεις, τόσο σε πανελλήνιο επίπεδο, όσο και σε παγκόσμιο.

Από το 2008 είναι αθλητής της Εθνικής ομάδας κωπηλασίας, ενώ ξεκίνησε «τυχαία» από το Ναυτικό Αθλητικό Σύνδεσμο Πειραιά (Ν.Α.Σ), όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Ο ίδιος μας μίλησε για το άθλημα, τις διακρίσεις, τα συναισθήματά του, αλλά και για την πόλη που αγαπά… τον Πειραιά.

«Έχω μεγαλώσει στον Πειραιά κι αγαπώ πολύ αυτή την πόλη. Τα συνδυάζει όλα… έχει θάλασσα, που είναι το στοιχείο μου. Αν μου έλεγες να πάω να μείνω σε άλλη περιοχή, θα έλεγα όχι», δήλωσε αρχικά, και συνέχισε μιλώντας για το άθλημα που έχει γίνει η καθημερινότητά του, η «ζωή» του:

«Με την  κωπηλασία ασχολούμαι από το Δημοτικό. Είχαν έρθει στο σχολείο για μια επίδειξη και μας μίλησαν για το άθλημα. Από τότε μου κίνησε την περιέργεια. Την επόμενη μέρα ακριβώς πήγα στον Όμιλο στο Μικρολίμανο και ξεκίνησα», τόνισε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε:

«Είναι από τα δυσκολότερα αθλήματα. Γυμνάζει όλα τα μέρη του σώματος και θέλει πολλές ώρες προπόνησης (8 ώρες την ημέρα), συγκέντρωση, αντοχή. Γενικά κουραζόμαστε πολύ, αλλά το αποτέλεσμα στο τέλος μας δικαιώνει».

Ο ΣΤΟΧΟΣ

«Στόχος είναι η Ολυμπιάδα, το 2016 στο Ρίο. Προχωράμε σιγά σιγά. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, ωστόσο εμείς θα δώσουμε όλο μας τον εαυτό για το καλύτερο αποτέλεσμα. Τώρα, γυρίσαμε από Πανευρωπαϊκό. Ο αμέσως επόμενο στόχος είναι Παγκόσμιο Κύπελλο, που θα γίνει αρχές Ιουλίου και στη συνέχεια Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τον Αύγουστο, που θα λάβει χώρα στο Άμστερνταμ», επεσήμανε και συνέχισε, σχολιάζοντας τις διαφορές που έχει η Ελλάδα με τις υπόλοιπες χώρες, όσον αφορά στις υποδομές:

«Οι υποδομές στην Ελλάδα είναι ερασιτεχνικού επιπέδου, σε αντίθεση με τις απαιτήσεις που είναι παραπάνω από επαγγελματικού. Εμείς τα κάνουμε πέρα όλα αυτά. Δεν το σκεφτόμαστε και κοιτάμε τον στόχο μας. Το επίπεδο έξω είναι πολύ υψηλό, ο κάθε αθλητής έχει κι έναν προπονητή από πάνω του».

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον προπονητή μου εδώ στον όμιλο, στον Πειραιά, που με στήριξε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει. Επίσης, την οικογένειά μου, τους γονείς μου που είναι δίπλα μου πάντα».

ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

«Μέχρι να ακούσω το σήμα της εκκίνησης, μου κόβονται τα πόδια. Έχω πολύ άγχος, υπάρχει πολύ σκέψη για το πώς θα πάει κούρσα, αν θα γίνει κάποιο λάθος. Με το που ξεκινήσουμε αυτόματα συγκεντρώνομαι σε αυτό που κάνω  και προσπαθώ να ελέγξω την κούρσα. Να κάνω την βάρκα γρήγορη. Πολύ γρήγορη», μας εξήγησε και τέλος περιέγραψε το συναίσθημα την ώρα της… δικαίωσης.

«Την ώρα που παίρνω μετάλλιο και ανεβαίνω στο βάθρο, τα ξεχνάω όλα. Όλη την κούραση, όλη την αγωνία. Όταν βλέπεις την ελληνική σημαία κι ακούς τον Εθνικό μας ύμνο, νιώθεις περήφανος και τίποτα άλλο. Όλα αυτά τα συναισθήματα την ώρα της νίκης, της δικαίωσης, είναι που μας δίνουν ώθηση να προχωράμε με στόχο να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται. Να κάνουμε πάντα ένα βήμα πιο πέρα».

Διαβάστε επίσης:

Ασημένιο για τον "γίγαντα" από τον Πειραιά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πάλης (φωτο)

br