Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Ινστιτούτου, οι νεαρές και σεξουαλικά άπειρες γυναίκες μπορεί να αποδέχονται το πρόβλημα του συντρόφου τους -τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα-, ειδικά εάν ακολουθεί μία δεύτερη ή τρίτη στύση κι εκσπερμάτιση που οδηγεί και σε δική τους ικανοποίηση. Ωστόσο, εάν αυτός ο αντισταθμιστικός μηχανισμός δεν λειτουργεί, τις πιο πολλές φορές νιώθουν άμεσα απογοητευμένες, εκνευρισμένες, ακόμη και θυμωμένες με σταδιακή απώλεια επιθυμίας.
Σε σχέσεις αγάπης, οι γυναίκες οποιαδήποτε ηλικίας τείνουν να μην αναφέρονται στο πρόβλημα, από φόβο μη νιώσει ο σύντροφός τους ανεπαρκής και ταπεινωμένος. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να κατευθύνουν τη σχέση –είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα-, εστιάζοντας στο δυνατό συναισθηματικό δέσιμο, στους κοινούς στόχους ζωής, στη φροντίδα των παιδιών ή στην επίδοση κοινών ανταποδοτικών ασχολιών ή χόμπι. Σε σχέσεις αγάπης, συνήθως η νόσος αυτή ανησυχεί τη γυναίκα, η οποία παροτρύνει τον σύντροφό της να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.
Οι έμπειρες γυναίκες οποιαδήποτε ηλικίας, που απολαμβάνουν το σεξ, δεν μπορούν να αποδεχτούν ένα σύντροφο με το πρόβλημα αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκτός και αν απολαμβάνουν άλλα οφέλη από τη σχέση (αγάπη, κοινωνική θέση, status, καριέρα, χρήματα, καταφύγιο, προστασία, παιδιά).
Σε αυτήν την περίπτωση, διατηρούν μεν τη σχέση, αλλά μπορεί να αναζητούν την προσωπική σεξουαλική ικανοποίησή τους αλλού ή να εξερευνούν άλλους τρόπους ικανοποίησης είτε με τον ίδιο είτε με άλλο σύντροφο.
Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που δεν ακολουθούν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης και παρουσιάζουν πτωχή σεξουαλική επιθυμία (48% των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών), χαμηλή σεξουαλική διέγερση και κολπική ξηρότητα είναι πιθανό τελικά να "βολεύονται" με το χρόνιο πρόβλημα του συντρόφου τους, καθώς έτσι μειώνονται τα "καταναγκαστικά καθήκοντά τους" .
Πηγή:healthpro.gr
