Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Καλό μήνα σε όλες τις φίλες και όλους τους φίλους αναγνώστες μας.
Τι κι αν σήμερα είναι Πρωταπριλιά, δεν κάνει σε κανέναν μας αίσθηση να κάνουμε ακόμα και το παραδοσιακό αστείο με τα λυμένα κορδόνια, μιας και τα ψέματα έχουν κατακλύσει πλέον όλες τις πτυχές της ζωής μας σε καθημερινή βάση, ακυρώνοντας έτσι τον παραδοσιακό ''ρόλο'' της 1ης του Απρίλη! Και μετά τη σύντομη εισαγωγή αναφορικά με την ημέρα, περνάμε αμέσως στο θέμα μας...
Όπως κάθε ΣΚ έτσι και αυτό που μας πέρασε, έκανα αρκετές βόλτες στις γύρω περιοχές του Πειραιά. Ειδικά την Κυριακή, από το μεσημέρι και μετά σε Πειραϊκή, Μικρολίμανο, Ζέα, Πασαλιμάνι, γινόταν το αδιαχώρητο!
Είναι γεγονός ότι και ο καιρός βοήθησε αλλά και η ανοιξιάτικη (προς καλοκαιρινή θα έλεγα) διάθεση που μας έχει περιβάλλει!
Και τότε μου ήρθε ξανά στο μυαλό, ότι τελικά στον Πειραιά κάτι αλλάζει...
Και όταν λέμε ότι κάτι αλλάζει, για να μη χαρακτηριστούμε ως υπερβολικοί ή προκατειλημμένοι, σαφώς δεν εννοούμε ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωινό και θα δούμε έναν άλλο Πειραιά...
Μια πόλη που εγκαταλήφθηκε από το κεντρικό κράτος και τις εκάστοτε Δημοτικές Αρχές για δεκαετίες, δεν επανέρχεται ούτε αλλάζει μέσα σε μια νύχτα ούτε σε ένα χρόνο ούτε καν σε μια δημαρχιακή θητεία.
Ως εκ τούτου, κανείς δεν αναμένει ότι ο Πειραιάς μας θα μετατραπεί ως δια μαγείας σε Μονακό!
Τι είναι τότε αυτό που αλλάζει;
Πρώτα από όλα έχει αλλάξει η διάθεση του κόσμου που συνδράμει στην προσπάθεια για να αλλάξουμε τον Πειραιά. Μιλώ για τους εργαζόμενους στο Δήμο Πειραιά και ιδίως στις μάχιμες θέσεις της καθαριότητας, του πρασίνου και γενικότερα των έργων. Για τους εθελοντές που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους χωρίς να αποσκοπούν στο παραμικρό ίδιον όφελος. Για τον ίδιο το Δήμαρχο (όσο και υποκειμενικός κι αν είμαι) που είναι παρών στην πόλη και στο Δημαρχείο από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ μαζί με τους συνεργάτες τους, αιρετούς και μη...
Και που παρά τις όποιες δυσκολίες, μέσω του έργου τους, περνούν τη διάθεση αλλαγής και σε όλους τους Δημότες, οι οποίοι βλέπουν και αναγνωρίζουν αυτήν την προσπάθεια, τη μικρή ή τη μεγαλύτερη. Μια προσπάθεια που οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι καταβάλλεται, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που κάποιος μπορεί να το κρίνει περισσότερο ή λιγότερο αυστηρά.
Έτσι, αυτό το κύμα αισιοδοξίας, μέσα στο χάος της απαισιοδοξίας που μας έχει κυκλώσει την τελευταία τριετία ελέω οικονομικής κρίσης, μεταδίδεται σε Πειραιώτες και μη Πειραιώτες, και όλοι μαζί φαίνεται ότι ξαναγκαλιάζουν την πόλη μας επιλέγοντάς την και για τη διασκέδασή τους.
Αυτά τα μικρά και αυτονόητα (που για πολλά χρόνια δεν ήταν αυτονόητα), η καθαριότητα, λίγο περισσότερο πράσινο και φροντίδα των πλατειών, ο καθαρισμός του παραλιακού μετώπου Πασαλιμάνι-Φρεαττύδα-Πειραϊκή, οι οργανωμένες πλαζ ενόψει καλοκαιριού και άλλες αυτονόητες κινήσεις που για χρόνια δεν υλοποιούνταν, δίνουν μια ένδειξη αλλαγής και γεμίζουν με αισιοδοξία όλους μας για το μέλλον του Πειραιά.
Παρεμβάσεις ακόμα και στις γειτονιές του Πειραιά όπως το πάρκο Δηλαβέρη στη Ρετσίνα, το πρώην στρατόπεδο Παπαδογιωργή και το πάρκο Γεννηματά στα Καμίνια είναι μερικές από τις σημαντικές παρεμβάσεις που δίνουν όχι μόνο ομορφιά αλλά και ζωή !
Σαφώς και δεν έχουμε τον Πειραιά που ονειρευόμαστε. Γνωρίζουμε όλοι ότι ο Πειραιάς έχασε πολλά τρένα με πιο χαρακτηριστικό αυτό των Ολυμπιακών αγώνων, επί Πρωθυπουργίας του Πειραιώτη Βουλευτή Κώστα Σημίτη (οπότε και δεν υλοποιήθηκε ούτε ένα έργο στην πόλη). Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία όμως να προσπαθήσουμε να αφήσουμε έναν καλύτερο Πειραιά στα παιδιά μας. Μόνο με αισιοδοξία και σκληρή δουλειά θα το καταφέρουμε. Με γκρίνιες και ανέξοδη κριτική δεν κερδίζουμε τίποτα πέραν της στασιμότητας!
Μπορεί για πολλούς το όραμα να μοιάζει μακρινό και ανέφικτο! Έτσι συμβαίνει πάντα όμως... Έχουμε το όραμα και βάζουμε τους επιμέρους στόχους... μέχρι τη στιγμή εκείνη που το όραμα γίνεται πραγματικότητα! Αν δεν προσπαθήσουμε όμως δε θα μάθουμε ποτέ...
Με χαμόγελο, αισιοδοξία, αλληλεγγύη όπως αυτή που επιδεικνύει ο πειραϊκός λαός στα δύσκολα, χωρίς μεγάλα λόγια, με όρεξη για δουλειά, προτιμώντας τον Πειραιά για τις αγορές και τη διασκέδασή μας, είναι δεδομένο ότι ο Πειραιάς θα αποκτήσει και πάλι τη χαμένη του αίγλη!
Και τότε θα αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση για την επόμενη μέρα... Για την ακρίβεια ήδη έχει ξεκινήσει! Τουρίστες, Δημοτικό Θέατρο, Μετρό, Ναυτιλία, αξιοποίηση των μεγάλων ακινήτων-φαντασμάτων θα φέρουν ακόμα περίσσοτερη ζωή στην πόλη. Θα φέρουν ανάπτυξη και άρα χρήματα, την κινητήρια δύναμη για κάθε αλλαγή!
Μαζί με την αποφασιστικότητα της τωρινής και ελπίζω και των επόμενων δημοτικών αρχών, είναι σίγουρο ότι ο Πειραιάς θα έχει τη μοναδική-και ίσως τελευταία-ευκαιρία να βγει από τον κύκλο της ύφεσης και της υποβάθμισης.
Και βέβαια όλα αυτά με την απαραίτητη προϋπόθεση της ενεργού συμμετοχής και των Πειραιωτών!
Ξεκινάμε λοιπόν από τα μικρά και καθημερινά, για να ακολουθήσουν τα ακόμη μεγαλύτερα και καθοριστικής σημασίας έργα με τα οποία ο Πειραιάς μας θα γυρίσει σελίδα!
