ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Τη μια μέρα πάει Καραϊσκάκη να στηρίξει τον Ολυμπιακό και την επόμενη η Δημοτική του Παράταξη “σταυρώνει” τον Θρύλο!

Google news logo Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!


Μόνο ως πολιτικά διχασμένη προσωπικότητα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτή του Θοδωρή Δρίτσα!
 
Και αυτό γιατί ενώ ο ίδιος παραβρέθηκε στη συγκέντρωση προσωπικοτήτων του Πειραιά για τη στήριξη του Ολυμπιακού, έναντι στην οργανωμένη επίθεση που δέχεται, μετά από λίγες μέρες, η Δημοτική του Παράταξη κατακεραυνώνει δίχως προηγούμενο το ιστορικό σωματείο του Πειραιά και τον Πρόεδρό του Βαγγέλη Μαρινάκη.
 
Πραγματικά μας έχει μπερδέψει πολύ η στάση του κ. Δρίτσα!
 
Την ίδια πολιτική κωλοτούμπα παρατηρήσαμε και με το θέμα της συνάντησης Μώραλη και Χρυσής Αυγής, όπου σε μια εκ των προσωπικών του επιστολών προς τον Εκδότη του Piraeuspress.gr Σαράντο Ευσταθόπουλο, αποκάλυψε ότι θα λειτουργήσουν hot spot μεταναστών και προσφύγων στον Πειραιά, διαψεύδοντας ευθέως τον Δήμαρχο Πειραιά!
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΔΡΙΤΣΑ "ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ":

Η δημοτική κίνηση «το Λιμάνι της Αγωνίας – Πειραιάς η πόλη μας» κατά τη χθεσινή συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο σχετικά με τα γεγονότα στο χώρο του ποδοσφαίρου, τοποθετήθηκε ως εξής:
Αναμφίβολα το ποδόσφαιρο είναι το πιο αγαπημένο άθλημα και ο χαρακτηρισμός του ως «βασιλιάς των σπορ» δεν είναι καθόλου τυχαίος ή άστοχος.
Ο Ολυμπιακός είναι μία από τις ομάδες της πόλης μας, σίγουρα η δημοφιλέστερη όλων. Η αγαπημένη των λαϊκών τάξεων του Πειραιά, με μεγάλες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχουν παίξει με τη φανέλα της, για την οποία στην κυριολεξία μάτωναν μέσα στο γήπεδο, όπως άλλωστε συνέβαινε και με τις υπόλοιπες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Με τον καιρό τα πράγματα άλλαξαν, οι οικονομικές απολαβές έγιναν διόλου ευκαταφρόνητες, στο τιμόνι των ομάδων άρχισαν να κάθονται πρόεδροι με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και γύρω από αυτούς άρχισε να αναπτύσσεται μία νέα τάξη ανθρώπων και πραγμάτων, οι λεγόμενοι παράγοντες, που τις περισσότερες φορές ήταν αυτοί που καθόριζαν τις αγοραπωλησίες των ποδοσφαιριστών αλλά και τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, οι ομάδες μετατράπηκαν σε αθλητικές ανώνυμες εταιρείες, ενώ το ίδιο το παιχνίδι μετατέθηκε σταδιακά από το γρασίδι και την κερκίδα στους διαδρόμους και τα γραφεία των ποδοσφαιρικών ενώσεων, δημιουργώντας ένα νέο πεδίο εξουσίας.
Σε όλες τις ομάδες ζήσαμε και ζούμε το φαινόμενο ανάληψης της προεδρίας από μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι μέσω του δημοφιλούς αυτού αθλήματος αποκτούν γερά ερείσματα στην ελληνική κοινωνία -έχουν φανατισμένους και ορκισμένους υποστηρικτές σε κάθε βήμα και κάθε επιλογή τους και έναν προστατευτικό και ιδιαίτερα υπάκουο προς αυτούς ανθρώπινο κλοιό. Έτσι μπορούν και επεκτείνονται και σε άλλους ενδιαφέροντες τομείς, που επίσης απευθύνονται σε ευρύ κοινό, όπως στα ΜΜΕ, μέσω των οποίων χειραγωγούν την κοινή γνώμη και πετυχαίνουν τους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους τους.
Δυστυχώς αυτή η τακτική φαίνεται ότι διαιωνίζεται και καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί ή δεν τολμά ή πιθανόν και να μη μπορεί να τη φρενάρει.
Από τις διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν περάσει ή ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να προεδρεύουν άνθρωποι που έχουν σοβαρότατη εμπλοκή με τη δικαιοσύνη, κάποιοι έχουν καταδικαστεί, άλλοι έχουν εκκρεμότητες, σίγουρα όμως το άστρο τους εξακολουθεί και λάμπει, ενώ γύρω τους υφαίνεται ένα δίκτυ προστασίας, σαν αποτέλεσμα αυτής της σχέσης εξουσίας μεταξύ προέδρων-παραγόντων και οπαδών-φιλάθλων.
Στο μεταξύ, η εικόνα που παρουσιάζει το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι διόλου ελκυστική. Τα επεισόδια είναι συνεχή, η βία ανεξέλεγκτη –ο τελικός Κυπέλλου, αντί για γιορτή του ποδοσφαίρου, αμαυρώθηκε από σοβαρά επεισόδια- πλήττοντας ανεπανόρθωτα το λαοφιλές άθλημα και απομακρύνοντας τον κόσμο τα γήπεδα.
Και ενώ αυτά είναι τα σοβαρά θέματα που πρέπει να απασχολήσουν την Πολιτεία αλλά και κάθε πολίτη αυτής της χώρας, δυστυχώς εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι μόνο εάν ο Ολυμπιακός αδικήθηκε ή μπορεί να αδικηθεί από την τιμωρία που του επιβλήθηκε ή θα του επιβληθεί.

Και μάλιστα -όπως άλλωστε και για κάθε θέμα που αφορά τον Ολυμπιακό- με μια σπουδή συμπαράστασης από το Δημοτικό Συμβούλιο τέτοια, που αν η δημοτική αρχή και οι δημοτικοί σύμβουλοι επιδείκνυαν και σε άλλα ζητήματα, τότε σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για την πόλη μας.
Δε χωρεί καμία αμφιβολία ότι κάθε τιμωρία πρέπει να στηρίζεται στο νόμο και κανείς να μην αδικείται.
Πρέπει όμως όλοι να συγκλίνουμε στοχευμένα και με αποφασιστικό τρόπο στην εξυγίανση του ποδοσφαίρου, στην εξαφάνιση των έκτροπων, στην εξάλειψη της βίας και του χρηματισμού, στην αποκάλυψη, τιμωρία και αποδοκιμασία όσων έχουν στήσει κατά καιρούς διάφορα παραμάγαζα. Με λίγα λόγια στο τέλος της ανομίας.
Η δημοτική κίνηση «το Λιμάνι της Αγωνίας – Πειραιάς η πόλη μας» ζητά από την Πολιτεία και τη Δικαιοσύνη, χωρίς καμία καθυστέρηση, να καταδικάζει, τιμωρεί και εφαρμόζει με ισότιμο, οπωσδήποτε, τρόπο το νόμο απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, που δυστυχώς δεν περιορίζονται μόνο στο ποδόσφαιρο, γιατί αν καταφέρει να τα απαλείψει τότε πράγματι το ποδόσφαιρο θα βγει κερδισμένο και μαζί με αυτό και οι πολυάριθμοι λάτρεις του.
Αυτό είναι το ουσιώδες και το μεγάλο στοίχημα.