Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η παραπάνω φράση πιθανώς να είναι πολύ συνηθισμένη σε γυναικοπαρέες φαίνεται όμως ότι αποτελεί εντέχνως και ένα από τα διλήμματα που προβάλλεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο σε αυτές τις εκλογές. Με απλά λόγια, σε μία περίοδο όπου η αγανάκτηση και το «ξενέρωμα» της πλειοψηφίας των πολιτών με το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στο ζενίθ, κάποιοι προσπαθούν να μεταφέρουν την αντιπαράθεση μεταξύ παλαιού και νέου.
Ανεξάρτητα από την αλήθεια ή την απήχηση αυτού του διαχωρισμού, σημασία έχει να το δούμε όχι με βάση την προεκλογική περίοδο, και τις προσωπικές προτιμήσεις, συμπάθειες ή αντιπάθειες του καθενός, αλλά με βάση την 21η Σεπτεμβρίου, την επομένη δηλαδή των εκλογών. Από ό,τι φαίνεται αυτοδυναμία δεν θα πετύχει κανένας, άρα ο πρώτος θα αναγκαστεί να «βγει στο σεργιάνι» για συμμάχους, για να κυβερνηθεί η χώρα. Δηλαδή για να υλοποιηθούν τα βασικά σημεία της συμφωνίας με τους δανειστές, αλλά κυρίως να διασφαλιστεί η σταθερότητα, να πάρει μπροστά η οικονομία και να διευθετηθούν κάποια «ψιλοπροβληματάκια», όπως π.χ. η διαχείριση της μαζικής εισροής προσφύγων στα νησιά και στην Αθήνα, τα χιλιάδες κενά σε καθηγητές στα δημόσια σχολεία και άλλα πολλά.
Με βάση λοιπόν την πραγματικότητα της ζωής και όχι την εικονική πραγματικότητα των προεκλογικών περιόδων (τέτοιες έχουμε ζήσει πολλές από την Αλλαγή και τις ακόμα καλύτερες ημέρες έως την επανίδρυση του κράτους, τα λεφτά υπάρχουν και το σκίσιμο των Μνημονίων), οι νέες συμμαχίες θα πρέπει να στηριχτούν σε μία ελάχιστη κοινή συμφωνία για τα μεγάλα που πρέπει να γίνουν στο μέλλον και όχι για το τι έγινε στη χώρα πριν από δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια.
Άρα το δίλημμα νέος VS παλιός μέσα σε μία νύχτα θα μετατραπεί σε χρήσιμος VS μοιραίος, όπου χρήσιμος θα είναι αυτός ο οποίος θα μπορεί να λειτουργήσει συναινετικά, να συνεννοηθεί με τους περισσότερους και να σχηματίσει μία ισχυρή κυβέρνηση που θα φέρει αποτελέσματα σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο, ενώ μοιραίος αυτός ο οποίος θα έχει περιορισμένη δυνατότητα συμμαχιών και θα σχηματίσει μία κυβέρνηση χαμηλής αποτελεσματικότητας και κατ’ επέκταση βραχυπρόθεσμου ορίζοντα.
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε το ΝΕΟ με βάση την αποτελεσματικότητα, τη στοιχειώδη ανάληψη ευθυνών, την καλή ανάγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος και μία δύο καλές ιδέες (όχι περσινά ξινά σταφύλια) για να βελτιώσουμε τη ζωή μας; Έτσι, για να ξεφύγουμε λίγο από την ΠΑΛΑΙΑ μας συνήθεια να ψάχνουμε τι μας φταίει την επομένη των εκλογών…
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ: Γιάννης Ράζος
Πηγή: athensvoice.gr
