Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Επιμέλεια συνέντευξης Δήμητρα Τσιαούση
Τα «Παγώνια» το θεατρικό έργο της Στέλλας Ζαφειροπούλου, γραμμένο το 2022 που μιλά για το σήμερα, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη στην κεντρική σκηνή του Bios. Μας κίνησε εξαιρετικά την περιέργεια και συνομιλήσαμε με τους ηθοποιούς Φιόνα Γεωργιάδη & Πέτρο Σκαρμέα που συμμετέχουν στην παράσταση.
Τα Παγώνια, ένα φρέσκο θεατρικό κείμενο παίρνει σάρκα και οστά επί σκηνής BIOS. Μιλήστε μας για τους χαρακτήρες που υποδύεστε.
Φιόνα Γεωργιάδη : Η δική μου ηρωίδα ονομάζεται Φανή, είναι μια επίδοξη ηθοποιός, που ακόμη δεν έχει καταφέρει πολλά στον επαγγελματικό της στίβο. Το έργο ξεκινά με μια επικείμενη επιτυχία της Φανής και του αγοριού της Παναγιώτη.
Θέλγονται και οι δυο από την τέχνη και τη δημιουργία, αλλά παραπλανώνται επίσης από τα φώτα και τη δημοσιότητα.
Η Φανή είναι επιρρεπής στις συναισθηματικές μεταπτώσεις και περισσότερο από όλα, παλεύει να καλύψει κενά που δημιουργήθηκαν μέσα της από τα πρώτα της χρόνια.
Θέλει να ξεφύγει από το παρελθόν της, σχεδόν σε ό,τι κάνει αυτό έχει ως ευσεβή πόθο…
Έχει αρετές όπως το χιούμορ και η αισιοδοξία, αλλά αυτά γρήγορα αποτυγχάνουν να την κρατήσουν σταθερή και βρίσκει καταφύγιο στο αλκοόλ και τα αντικαταθλιπτικά, ώσπου τελικά μια επείγουσα συνθήκη στη ζωή των τριών φίλων λειτουργεί ως διελκυστίνδα και οδηγεί τη Φανή στην αναπόφευκτη κατάρρευση.
Πέτρος Σκαρμέας: Ο ρόλος μου στη παράσταση λέγεται Μπίλυ και είναι ένας φιλόδοξος μουσικός που θέλει να βγάλει τον δικό του δίσκο. Συγκατοικεί με δύο φίλους του ηθοποιούς, τον Παναγιώτη και τη Φανή, οι οποίοι είναι εξίσου φιλόδοξοι. Προκειμένου να επιβιώσει ο Μπίλυ δουλεύει ως οδηγός σε μια νταλίκα και κάνει μεταφορές. Το περιεχόμενο αυτής της νταλίκας είναι που δημιουργεί όλη την ανάφλεξη και στους τρεις ήρωες του έργου για να έρθουν αντιμέτωποι με το μέσα και το έξω τους. Ο Μπίλυ μεταφέρει γυναίκες και παιδιά και γίνεται ουσιαστικά συμμέτοχος σε σωματεμπορία. Η εσωτερική σύγκρουση του ρόλου μου δεν έγκειται μόνο στο αν πρέπει να σώσει τα γυναικόπαιδα, με όλες τις συνέπειες που θα υποστεί αν το κάνει καθώς θα μπλέξει με τη μαφία, αλλά και αν θα κάνει συμμέτοχους σ' αυτή τη προσπάθεια του να τους σώσει και τους δύο φίλους του - συγκατοίκους. Από τη στιγμή που εξομολογείται στον Παναγιώτη και τη Φανή το περιεχόμενο της νταλίκας αυτομάτως τους θέτει στη σφαίρα της συνεργίας. Τους μεταδίδει ένα <<επείγον>> που καλούνται να απαντήσουν σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα και μπορεί να αποφέρει καταστροφικές συνέπειες στη καριέρα και τη ζωή τους. Ή κλείνουμε τα μάτια και προχωράμε σε μια ήσυχη ζωή με λαμπρή καριέρα ή τα ανοίγουμε και κάνουμε τις αξίες μας πράξεις ακόμα κι αν αυτό επιφέρει πόνο. Το ενδιαφέρον στο έργο κατά τη γνώμη μου δεν είναι απλώς ένα δίπολο επιλογής που επιφέρει η συνθήκη στην οποία επέρχονται οι τρεις ήρωες αλλά στη ταχύτητα την οποία καλούνται να πάρουν μια τόσο σημαντική απόφαση και αυτό τους κάνει ασταθείς, μεταβαλλόμενους και βαθιά φοβισμένους οπότε και βαθιά ανθρώπινους. Φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν μέσα τους σκέψεις, αξίες και ιδέες σε πολύ γρήγορο ρυθμό. Πέφτει συνεχώς μια εσωτερική ερώτηση για μένα στο τραπέζι, αξίζει να πονάς για αυτά που σου κάνουν πλύση εγκεφάλου να αγαπάς ή για αυτά που πραγματικά εσύ θες να αγαπάς; Ή με μια φράση που ακούγεται κάποια στιγμή στο έργο <<Τι είναι πιο σημαντικό; Να κάνεις κάτι που όλοι οι άλλοι θα είναι περήφανοι για σένα ή κάτι που θα είσαι εσύ περήφανος για τον εαυτό σου;>>.
Οι τρεις χαρακτήρες προσπαθούν να κρατήσουν το όποιο φως τους έχει απομείνει μέσα σ'αυτή τη κοινωνική ζούγκλα.
Οι τρεις χαρακτήρες είναι άνθρωποι...του φωτός. Πιστεύετε ότι οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τα όνειρα τους στην σύγχρονη εποχή;
Πέτρος Σκαρμέας: Οι τρεις χαρακτήρες προσπαθούν να κρατήσουν το όποιο φως τους έχει απομείνει μέσα σ'αυτή τη κοινωνική ζούγκλα. Κι αυτό άλλοτε το κάνουν με χιούμορ (είναι ένα στοιχείο που ο σκηνοθέτης μας Τάσος Πυργιέρης το εισήγαγε απ’ τη πρώτη στιγμή που διαβάσαμε το έργο) κι άλλοτε με αδέξια φροντίδα προς τους άλλους. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον πολιτισμό βάλλονται συνήθως σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο στο οικονομικό. Ακόμα και το πιο απλό όνειρο, δηλαδή του να ασκείς τη τέχνη σου χωρίς μεγάλες εκπτώσεις έχει καταντήσει άθλος. Στο μέλλον σ' αυτή τη χώρα θα ασχολούνται με τη τέχνη μόνο οι ταξικά προνομιούχοι.
Καθένας που δεν παραιτείται, αλλά προσπαθεί να διαχειριστεί την όποια καθημερινότητα αντιμετωπίζει ή τις προκλήσεις που η δική του ζωή κουβαλά, είναι ήρωας.
Ποια είναι τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν γενικότερα οι νέοι σήμερα; Το οικονομικό φιγουράρει πρώτο;
Πέτρος Σκαρμέας: Ναι, το οικονομικό είναι ένας παράγοντας που το κάνει όλο αυτό απίστευτα ψυχοφθόρο κι όχι μόνο. Αλλά δεν αποτελεί το μόνο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει ένας νέος. Το να εξερευνήσει κάποιος τη δικιά του ταυτότητα, να ζυμωθεί με ανθρώπους εμπνευστικούς και να δημιουργήσει τη δικιά του αισθητική με τα χρόνια αποτελεί το πιο δύσκολο κ επώδυνο κομμάτι αυτής της δουλειάς. Ειδικά μέσα στη τεράστια προπαγάνδα τόσο ανούσιων προτύπων και εικόνων. Μια μικρή Οδύσσεια.
Είναι ηρωισμός να παραμένεις ξύπνιος και διαφορετικός σ' αυτή τη χώρα.
Ζούμε στην εποχή των μικρών καθημερινών ηρώων; Είμαστε όλοι μικροί ήρωες;
Φιόνα Γεωργιάδη: Είμαι σίγουρα αυτής της άποψης. Καθένας που δεν παραιτείται, αλλά προσπαθεί να διαχειριστεί την όποια καθημερινότητα αντιμετωπίζει ή τις προκλήσεις που η δική του ζωή κουβαλά, είναι ήρωας. Βέβαια, η παραίτηση για κάποιο διάστημα είναι μέσα στο πρόγραμμα, όμως για μένα είναι σίγουρα ηρωικό να πέφτεις, αλλά να σηκώνεσαι ξανά.
Πέτρος Σκαρμέας: Μικρός πίστευα στους ήρωες, τους ατρόμητους, τους δυνατούς, που δεν κάνανε ποτέ λάθος στις αποφάσεις τους. Πια πιστεύω στο εντελώς αντίθετο. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν με το τίποτα, που οικονομικά και ψυχολογικά δεν στηρίχθηκαν όσο έπρεπε ή καθόλου. Είναι άθλος να πορεύεσαι με το τίποτα και να το αγκαλιάζεις. Σε φέρνει σ' αδιέξοδα τρομακτικά, ακόμα και στο να φας τις ίδιες σου τις σάρκες, δε σταματά ποτέ αυτή η πάλη, τα τρία πρόσωπα του έργου έχουν αυτό το στοιχείο κι αυτό στη διαδικασία των προβών άρχισε να με συγκινεί βαθιά. Εκτείνονται γρήγορα από ένα ψυχικό μέγεθος μικρό σε πολύ μεγάλο. Είναι ήρωες αντίστροφα εξιδανικευμένοι.
Φτιασιδώνεται με τα χρόνια σ' έναν τεράστιο κακοποιητικό (εσωτερικά και εξωτερικά) καραγκιόζη.
Είναι ηρωισμός να επιβιώνεις στην Ελλάδα του 2024;
Πέτρος Σκαρμέας: Είναι ηρωισμός να παραμένεις ξύπνιος και διαφορετικός σ' αυτή τη χώρα. Όταν μια ολόκληρη χώρα σου λέει "πέσε κοιμήσου, έχει ο Θεός", εσύ να μένεις ξάγρυπνος μπας κι έρθει ο Θεός.
Η δυσκολία στην επαγγελματική στοχοθεσία απορρέει από λάθος επιλογές των νέων ή είναι θέμα κοινωνικών καταναγκασμών;
Πέτρος Σκαρμέας: Είναι ένας συνδυασμός. Συνήθως αυτά τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η μεγάλη παγίδα κυρίως στη τέχνη είναι η γνωστή πληγή που έχει κάποιος για επαλήθευση. Όλοι νομίζω λίγο πολύ έχουμε πέσει σ' αυτή την παγίδα. Αν αυτή η πληγή με τα χρόνια δεν γίνεται πιο ήπια, ο άνθρωπος γίνεται διαθέσιμος να κάνει απίστευτες πράξεις για να τη θρέψει. Φτιασιδώνεται με τα χρόνια σ' έναν τεράστιο κακοποιητικό (εσωτερικά και εξωτερικά) καραγκιόζη.
Τι λέει η παράσταση σε έναν νέο/μια νέα που ξεκινά τα πρώτα του βήματα προς την επαγγελματική ανεξαρτησία;
Φιόνα Γεωργιάδη: Η αλήθεια είναι πως δείχνει κυρίως τη σκοτεινή πλευρά του επαγγέλματος. Δεν λέω πως δεν υπάρχει, αλλά δεν είναι η μόνη όψη της δουλειάς μας. Και όσοι πιστεύουν πως μόνον έτσι είναι ο χώρος είναι γιατί οι ίδιοι κουβαλούν αυτό το σκοτάδι. Εμείς απαρτίζουμε το χώρο, ο καθένας από μας.. και σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι από αλληλεγγύη, ευγένεια τρόπου και ψυχής, προσανατολισμένοι στο φως. Λειτουργούν για μένα εμπνευστικά.
Πέτρος Σκαρμέας: Υπάρχει στις μέρες μας αυτή η αόρατη φράση του "Κοίτα αλλού, κοίτα τη δουλειά σου και μη σε νοιάζει τι γίνεται δίπλα". Και το ερώτημα που τίθεται μοιραία είναι πώς να είμαι καλά όταν μου ζητάτε να ξεριζώσω βασικά ένστικτα όπως είναι η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη. Ανεξαρτησία επαγγελματική αμιγώς δεν μπορεί να υφίσταται για μένα. Είναι τέτοιοι οι κανόνες του οικονομικού συστήματος που αυτό θα αποτελούσε τη διάλυση αυτής της δομής. Το "επείγον" που μπαίνει σ ' αυτό το έργο είναι πόσο διατεθειμένος είσαι να λερωθείς για να γίνεις κοινωνικά "Κάτι".
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ.
