Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
...της Ξένιας Στέγγου, Ψυχολόγου - Λογοθεραπεύτριας
Είναι γεγονός, ότι η περίοδος που διανύουμε, λόγω των περιοριστικών μέτρων για την καταπολέμηση του COVID-19, χαρακτηρίζεται από έντονες αλλαγές τόσο στον τρόπο ζωής μας, όσο και στην ψυχική μας υγεία. Περνάμε μία κατάσταση έντονης εσωστρέφειας και ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβληματισμούς που μέχρι τώρα αγνοούσαμε την ύπαρξή τους.
Οι μεγάλες ταχύτητες της καθημερινότητάς μας και η βιασύνη να πετύχουμε τους στόχους που οι ίδιοι θέτουμε, πολλές φορές δεν μας αφήνουν το περιθώριο να ασχοληθούμε με ζητήματα που θα μας προσέφεραν ψυχική ικανοποίηση και πληρότητα. Είναι σαν ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο, όπου η λαχτάρα για τον προορισμό μας στερεί τη χαρά των λεπτομερειών του ίδιου του ταξιδιού.
Και ξαφνικά, ενώ τρέχουμε να προλάβουμε όσα θεωρούμε «υποχρεώσεις», η ζωή έρχεται να μας θυμίσει ότι έχουμε δικαιώματα και ανάγκες τις οποίες παραμελούμε επιμελώς. Και ίσως τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αξιολογήσουμε την τρέχουσα κατάσταση για σκοπούς ανατροφοδότησης και επαναστοχοθέτησης.
Εστιάζοντας στην ίδια την επικοινωνία, σε ένα προϋπάρχον υγιές σύστημα, φαίνεται ότι την αποζητούμε περισσότερο και αυτή γίνεται πλέον πιο αποτελεσματική. Η ανάγκη για εξωστρέφεια, σε ένα περιβάλλον με κανόνες και συνθήκες εγκλεισμού επιφέρει αλλαγές στα μηνύματα που ανταλλάζουμε. Οι εκφράσεις αγάπης, κατανόησης και αλληλεγγύης έχουν αυξηθεί καθώς και οι εγκάρδιες ευχές για το πολυτιμότερο αγαθό της ζωής, την Υγεία.
Από την άλλη πλευρά, σε ένα περιβάλλον επικοινωνιακά δυσλειτουργικό από την αρχή, η επικοινωνία δυσχεραίνεται περισσότερο και οδηγεί στο αδιέξοδο των συγκρούσεων. Αυτή είναι μία κρίσιμη στιγμή για τους ανθρώπους που σηκώνουν ένα τέτοιο ψυχικό φορτίο, να ζητήσουν βοήθεια. Είναι μια ώρα για ριζικές αποφάσεις και κυρίως είναι μία ώρα να σταθούμε όλοι υπεύθυνα δίπλα σε όλους όσοι, μέχρι τώρα, δεν αποφάσιζαν να επιλέξουν την «ελευθερία», από φόβο ή οικονομική δυσπραγία.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, πλήρους απουσίας επικοινωνίας, καθίσταται σαφές και το ζήτημα της ιεραρχίας προτεραιοτήτων στην κοινωνία μας. Φάνηκε έντονα ότι σε μία κρίση οι άνθρωποι ενστικτωδώς επιλέγουν την κάλυψη βιολογικών αναγκών, όπως ορίζει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ένα τόσο εγωιστικό ένστικτο. Μετά όμως από τις βασικές ανάγκες σε τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ακολουθεί η ανάγκη για ψυχική ανακούφιση.
Σε αυτό το πλαίσιο και με γνώμονα τον σεβασμό στον άνθρωπο και στην ψυχική υγεία, θα πρέπει την επόμενη μέρα να είμαστε εδώ, προκειμένου να επανεκκινήσουμε την θετική ψυχική διάθεση των ανθρώπων. Γιατί ο άνθρωπος θα είναι πάντα ο ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνίας!
