Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η ετυμολογική ρίζα της λέξης «Αττική» είναι «Ακτική», δηλαδή «παράκτια γη» ή (σε πιο ελεύθερη απόδοση) «γη με τις πολλές ακτές».
Διόλου τυχαίο αν αναλογιστεί κάποιος τους δεκάδες μικρούς κολπίσκους, τις μεγάλες αμμώδεις παραλίες και τους βραχώδεις όρμους που σχηματίζουν τα παράλιά της προσφέροντας αναρίθμητες εναλλακτικές για μπάνιο. Το πρόβλημα στις ημέρες μας, ωστόσο, δεν είναι η ποσότητα των επιλογών αλλά η ποιότητα: υπερβολικά πολλοί λουόμενοι και συνωστισμός, κίνηση και μποτιλιάρισμα, θόρυβος και ρύπανση. Κάθε άλλο παρά συνώνυμα της γαλήνης που θα ανέμενε κάποιος από μια κυριακάτικη ημέρα στη θάλασσα. Αποτέλεσμα; Οι Αθηναίοι είτε αποδέχονται σιωπηρά τη (δυσβάσταχτη) μοίρα τους είτε διαγράφουν δια παντός τα παράλια της Αττικής από τη λίστα των παραθαλάσσιων προορισμών.
«Και όμως υφίστανται ακόμα μέρη όπου επικρατούν ανθρώπινες συνθήκες, αρκεί κάποιος να έχει τη διάθεση να πειραματιστεί και να τα αναζητήσει» λέει στο «Βήμα» η κυρία Αγγελική Χαλικιά, 26 ετών. Οπως τονίζει, ο μέσος Αθηναίος υποτιμά αυτό που ένας τουρίστας θα θαύμαζε στην Αττική, και έτσι ζει μετρώντας αντίστροφα τις ημέρες για την πολυπόθητη άδεια, χάνοντας όλα αυτά που θα μπορούσε να απολαύσει τα Σαββατοκύ ριακα στην πόλη. Η ίδια, ωστόσο, έχει ανακαλύψει στους κρυμμένους κολπίσκους του ΚΑΠΕ, λίγο πριν από τα Λεγρενά, έναν μικρό παράδεισο με θέα τη νήσο Πάτροκλο και μακριά από τη φασαρία των beach bar. «Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τόσο η πολυκοσμίαόσο η ρύπανση που αυτή συνεπάγεται» σχολιάζουν η Αρτεμις και η Ραμόνα, αθλήτριες του στίβου, λίγο πριν από τη δύσκολη κατάβαση στους κρυμμένους βραχώδεις όρμους του Λαιμού Βουλιαγμένης. «Είναι λίγο κουραστικό το κατέβασμα, μα αν δεν ήταν θα είχαν ήδη... εισβάλει και εδώ οι ορδές των λουομένων. Τελικά αξίζει τον κόπο λίγη προσπάθεια για να βρεθείς σε κρυστάλλινα νερά» καταλήγουν.
Λαιμός Βουλιαγμένης
Η κάθοδος των λίγων
Δεν πάσχουν από την πολυκοσμία των δημοτικών πλαζ της Βουλιαγμένης ούτε απαιτούν το τσουχτερό εισιτήριο του Αστέρα. Κι όμως τα νερά είναι πεντακάθαρα και ο κόσμος ελάχιστος. Ο λόγος, για τους καλά κρυμμένους βραχώδεις κόλπους που βρίσκονται κάτω από το τέρμα του δρόμου στον Λαιμό Βουλιαγμένης, εκεί όπου καταλήγει σε αδιέξοδο. Σε ορισμένα σημεία υπάρχουν υποτυπώδη σκαλοπάτια, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα απαιτεί σχετικά απότομη κατάβαση, συνεπώς προμηθευτείτε αθλητικά παπούτσια. Η θέα της ασφυκτικά γεμάτης παραλίας από μακριά θα σας αποζημιώσει καθώς θα χαλαρώνετε στα βράχια με (πολύ) λίγο κόσμο.
Θυμάρι
Χωρίς beach bar
Μια υπέροχη αμμώδης παραλία, την οποία το ευρύ κοινό επιμένει να υποτιμά, είναι το Θυμάρι, που βρίσκεται λίγο μετά την Παλαιά Φώκαια στο 54ο χλμ. της Παραλιακής. Η πρόσβαση στην αμμουδιά είναι εύκολη, ωστόσο η απουσία οργανωμένων beach bar περιορίζει τον αριθμό των λουομένων. Η τοποθεσία, μάλιστα, επιφυλάσσει και μια έκπληξη γι΄ αυτούς που αγαπούν την απομόνωση: τον μικροσκοπικό βραχώδη κολπίσκο στο βόρειο άκρο της παραλίας, ο οποίος δεν είναι ορατός από τον δρόμο.
Ραμνούντας
Για τολμηρούς
Η πρόσβαση στην παραλία κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο του Ραμνούντα απαιτεί προσοχή και αντοχές, γι΄ αυτό και οι Αθηναίοι που φτάνουν εκεί για το κυριακάτικο μπάνιο είναι ελάχιστοι. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η εν λόγω παραλία είναι εδώ και χρόνια αγαπημένη επιλογή των γυμνιστών της Αττικής. Με πορεία προς το Γραμματικό στρίψτε δεξιά λίγο, πριν από το χωριό, στην ταμπέλα που αναγράφει Λιμνιώνας και συνεχίστε με προσοχή στον πολύ απότομο χωματόδρομο έως την πινακίδα που δείχνει αριστερά προς Σέσι. Τότε στρίψτε δεξιά και μια απότομη κατηφόρα θα σας οδηγήσει στην εκκλησία όπου θα παρκάρετε και θα κατευθυνθείτε προς την ακτή.
2ο Λιμανάκι Δασκαλειού
Οπως... Κύθνος!
Οι εκδρομείς που επιλέγουν το Δασκαλειό για το κυριακάτικο μπάνιο τους φτάνουν συνήθως έως το ασφυκτικά γεμάτο και περιτριγυρισμένο από ταβέρνες 1ο λιμανάκι. Και όμως, μόλις ένα χιλιόμετρο νοτιότερα βρίσκεται το 2ο λιμανάκι, το οποίο η πλειονότητα επιμένει να αγνοεί: πολύ πιο γραφικό και με καθαρότερα νερά, με ένα συνδυασμό άμμου και βοτσάλων και με μικρά σπιτάκια πάνω στην άμμο που θυμίζουν τοπίο της Κύθνου.
ΚΑΠΕ
Σπηλιές και γυμνιστές
Λίγο προτού φτάσετε στα Λεγρενά με κατεύθυνση προς το Σούνιο, στο τέλος της μεγάλης ευθείας μετά τον οικισμό Χάρακας, μια μεγάλη ταμπέλα κατεστραμμένη από γκραφίτι σηματοδοτεί το σημείο όπου πρέπει να στρίψετε δεξιά στον χωματόδρομο. Λίγα μέτρα πιο κάτω η ταμπέλα που αναγράφει «Ιδιοκτησία ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας)» θα σας διαβεβαιώσει ότι βρίσκεστε στο σωστό σημείο.
Καλωσήρθατε σε έναν κρυμμένο παράδεισο γεμάτο αναπάντεχες εκπλήξεις. Ακολουθήστε τον χωματόδρομο μέχρι να φτάσετε στο πλάτωμα, από όπου θα στρίψετε προς τα αριστερά και θα βρεθείτε σε μια καλά κρυμμένη αμμώδη παραλία, που έχει γίνει γνωστή από στόμα σε στόμα ως «παραλία στο ΚΑΠΕ». Αν θέλετε, όμως, πραγματικά να απομονωθείτε, παρκάρετε στο πλάτωμα και πάρτε το μονοπάτι προς τα δεξιά. Η δύσβατη κατάβαση θα σας αποκαλύψει μια μικροσκοπική παραλία (όπου ενίοτε βρίσκονται και γυμνιστές), καθώς και βραχώδεις όρμους και σπηλιές για τους λάτρεις της υποβρύχιας περιπέτειας.
Μαραθώνας
Πάρτε και το ποδήλατο
Στο σημείο που ενώνει την πολυσύχναστη παραλία του Μαραθώνα με την ασφυκτικά γεμάτη παραλία του Σχινιά βρίσκεται μια μικρή (και άγνωστη) παραλία γεμάτη βότσαλα και με υπέροχη θέα. Κινηθείτε στον κεντρικό δρόμο της παραλίας Μαραθώνα έως το τέρμα, όπου ξεκινά ένας ποδηλατόδρομος. Ακολουθήστε τον με τα πόδια και θα βρεθείτε σε μια γραφική ταβέρνα, ακριβώς κάτω από την οποία βρίσκεται η παραλία.
Μάτι
Πίσω από τα πεύκα
Κινούμενοι από το Μάτι προς τη Νέα Μάκρη στον κεντρικό δρόμο της Ραφήνας, λίγο πριν από την ταμπέλα που αναγράφει Οικισμός Αμπελούπολης, τα πυκνοχτισμένα σπίτια ξαφνικά διακόπτονται από μερικά εγκαταλελειμμένα χωράφια με πεύκα. Κατεβαίνοντας στο σημείο αυτό προς τη θάλασσα αντικρίζετε έναν μικρό κόλπο όπου τα πεύκα φτάνουν έως τα πεντακάθαρα νερά και η στενή παραλία δεν επιτρέπει την πολυκοσμία.
Πηγή: Parapolitika.gr
 «γη με τις πολλές ακτές».){kind=link}