Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος ήταν Πελοποννήσιος έμπορος, πρόκριτος και μια από τις ευγενέστερες μορφές της Επανάστασης του 1821
Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1766. Η οικογένειά του καταγόταν από τα Καστανοχώρια της Ηπείρου και το αρχικό τους επώνυμο ήταν Μαργαρίτη.
Ο παππούς του Ιωάννη ήταν ιερέας, εγκατέλειψε την γενέτειρά του λόγω των τουρκοαλβανικών διωγμών και εγκαταστάθηκε στο Αιτωλικό. Ο πατέρας του Γεώργιος Μαργαρίτης παντρεύτηκε στην Κόρινθο, οπού πήρε και το επίθετο Παπαδιαμαντόπουλος (γιος του παπά Διαμαντή).
Ο Ιωάννης το 1786 πήγε στην Πάτρα για να εργαστεί μαζί με τον θείο του, όμως γρήγορα αυτονομήθηκε και ξεκίνησε τις δικές του εμπορικές επιχειρήσεις. Το 1794 διεύρυνε τις οικονομικές του δραστηριότητες και έγινε ιδιοκτήτης πολλών πλοίων, ενώ ίδρυσε στην Πάτρα ιδιωτική τράπεζα με ανταποκριτές στα κυριότερα εμπορικά λιμάνια της Ανατολής και της Δύσης.
Το 1800 παντρεύτηκε την κόρη του ισχυρού πατρινού προκρίτου Ιωάννη Καλαμογδάρτη, Ελένη, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.
Στην Φιλική Εταιρεία και στην Επανάσταση
Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, για τους σκοπούς της οποίας δαπάνησε μεγάλα ποσά. Το 1820 ορίστηκε μέλος της Εφορίας των Φιλικών της πόλης και γενικός ταμίας των χρημάτων της «Κάσας του Γένους».
Τον Ιανουάριο 1821 συμμετείχε στη συνέλευση των πρόκριτων και αρχιερέων στη Βοστίτσα (Αίγιο) και πρωτοστάτησε στην έναρξη της επανάστασης στην Πάτρα.
Στις 21 Μαρτίου 1821 ένοπλοι τούρκοι στρατιώτες, μεθυσμένοι σε ένα ρακοπωλείο, απέναντι από το αρχοντικό του, έβαλαν φωτιά. Άρχισαν αμέσως με άγριες κραυγές να περικυκλώνουν το αρχοντικό για το οποίο είχαν υποψίες και πληροφορίες πως μέσα σε αυτό έκρυβαν όπλα. Οι πόρτες του αρχοντικού ήταν αμπαρωμένες και οι Τούρκοι πυροβολούσαν στα παράθυρα. Με τους πυροβολισμούς αυτούς σκότωσαν τον Αναστάσιο Παπαδιαμαντόπουλο, τον θείο του.
Όταν έφτασαν από διάφορα σημεία της πόλεως Έλληνες στρατιώτες και γενικεύτηκε η σύρραξη οι Τούρκοι υποχώρησαν και αναγκάστηκαν να κλειστούν στο Φρούριο.
Το ίδιο βράδυ της σύγκρουσης ο Παπαδιαμαντόπουλος πήγε στο Μοναστήρι του Ομπλού και την άλλη μέρα κατέβηκε στην πόλη των Πατρών μαζί με τον Νικόλαο Λόντο, τον Παναγιώτη Καρατζά, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και άλλους 5 προεστούς και έκαναν όλοι τους το γύρο της πόλεως κρατώντας την πρώτη επαναστατική κόκκινη σημαία με ένα μαύρο σταυρό στη μέση.
Στις 26 Μαρτίου συνυπέγραψε ως μέλος του Αχαϊκού Διευθυντηρίου τη διακήρυξη προς τους πρόξενους των ξένων επικρατειών. Ταξίδεψε στα Επτάνησα και την Αγκώνα, στις Σπέτσες και σε πόλεις της Πελοποννήσου προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για την Επανάσταση και να κινητοποιήσει τις ελληνικές ναυτικές δυνάμεις.
Εκλέχτηκε πληρεξούσιος στις Εθνοσυνελεύσεις της Επιδαύρου και του Άστρους (1821 και 1823) και διορίστηκε μέλος της επιτροπής για τη διαπραγμάτευση του Εθνικού Δανείου.
Τον Μάρτιο του 1825, του ανατέθηκε από το Εκτελεστικό η προεδρεία της τριμελούς βουλευτικής επιτροπής για τη διεύθυνση των πολιτικών και πολεμικών πραγμάτων στη Δυτική Στερεά.
Τον Απρίλιο ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Μεσολόγγι όπου παρέμεινε όλο το διάστημα της πολιορκίας, εργαζόμενος για τον ανεφοδιασμό και την περίθαλψη των αμάχων. Τον Ιανουάριο 1826 μάλιστα πήγε στη Ζάκυνθο για την εξεύρεση τροφίμων για τους πολιορκημένους.
Μετείχε στην Έξοδο (10/11 Απριλίου 1826), αλλά αιχμαλωτίστηκε και αποκεφαλίστηκε.
