Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Επιμέλεια συνέντευξης Δήμητρα Τσιαούση
Ο ΓΑΜΟΣ του Μάριου Ποντίκα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη διανύοντας τον 2ο χρόνο επιτυχίας στην Κεντρική σκηνή του Επί Κολωνώ, έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές. Ξεχωρίζει τόσο για τις συγκλονιστικές ερμηνείες των ηθοποιών όσο και την θεματική, αφού θίγει το θέμα της γυναικείας κακοποίησης και την αντιμετώπιση του φαινομένου από την κοινωνία. H ταλαντούχα ηθοποιός Αθανασία Κουρκάκη πρωταγωνιστεί στην παράσταση και μιλά στο PIRAEUS PRESS για το πατριαρχικό πρότυπο, την θέση του θεάτρου στα κοινωνικά ζητήματα, τον ρόλο της επί σκηνής…
Δεύτερος χρόνος για την καθηλωτική παράσταση Ο Γάμος του Μάριου Ποντίκα. Η επιτυχία είναι υπόθεση ομαδική;
Όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζονται πάνω από δυο για να πετύχουν, πόσο μάλλον το θέατρο. Στο γάμο για κάποιους έχουμε πετύχει, το αγκαλιάζουν και μπορεί και να ξανάρθουν, για άλλους τους είναι δύσκολο και φεύγουν. Όταν πρωτοδιάβασα το έργο ταράχτηκα, οι πρόβες ήταν δύσκολες και μετά από τόσες παραστάσεις, λίγο πριν βγούμε στη σκηνή παίρνουμε μια βαθιά ανάσα όλοι μαζί και λέμε πάμε. Δε γίνεται αλλιώς.
Το θέατρο που παίρνει θέση στα κοινωνικά ζητήματα της τότε εποχής, πόσο επίκαιρο γίνεται στην Ελλάδα του 2024;
Δυστυχώς είναι. Δυστυχώς το έργο αυτό πονά, γιατί ακόμα και σήμερα αρκετές φράσεις τις ακούμε καθημερινά. Δυστυχώς δε σταματάνε οι βιασμοί. Και ρωτώ. Είναι δυνατόν μετά από όλα όσα πέρασε η κοινωνία μας να μας νοιάζει τόσο τι θα πει ο κόσμος; Να θεωρούμε τη γυναίκα άξια μόνο αν κάνει οικογένεια; Να φεύγουμε δύσκολα από ένα αποτυχημένο γάμο γιατί κλειδώνουμε και λέμε αυτό είναι; Είναι πολύ όμορφο να κάνεις οικογένεια, αλλά θέλει αγώνα η κάθε σχέση για να κρατηθεί και συνεχή αμφιβολία για να μπορεί να ανθίζει.
Είναι δυνατόν να θεωρούμε τη γυναίκα άξια μόνο αν κάνει οικογένεια;
Ο βουβός χαρακτήρας της νεαρής Αφέντρας τι ενσαρκώνει επί σκηνής;
Δεν έχει βάλει τυχαία ο συγγραφέας τη μικρή κόρη να είναι βουβή σε όλο το έργο. Όλα τα άτομα που έχουν κακοποιηθεί ή βρίσκονται στο περιθώριο είναι δύσκολο να εκφραστούν, να μιλήσουν καθαρά, ο φόβος κυριαρχεί και οι άσχημες αναμνήσεις τους οδηγούν στη σιωπή. Η Αφέντρα, όπου ο χαρακτήρας της υποδηλώνει ακριβώς το αντίθετο, βρίσκεται σε πανικό, η ίδια της η οικογένεια την κατηγορεί, δεν αγκαλιάζουν το κακό που την έχει βρει και το μοναδικό της αδιέξοδο είναι η αυτοκτονία. Η σιωπή της επίσης υποδηλώνει την αρετή της.
Έχει περαστεί στον αυτόματο ότι αυτή είναι η πραγματική ευτυχία του κάθε ανθρώπου πόσο μάλλον της γυναίκας.
Στον αντίποδα η αδερφή ποια μερίδα της κοινωνίας εκφράζει;
Ο δικός μου ο ρόλος, αυτός της μεγάλης αδερφής, βγάζει τα άρρωστα κομμάτια της κοινωνίας. Κοιτάζει μόνο το συμφέρον της, ζηλεύει και αναφέρει συχνά τη λέξη ντροπή. Το μόνο που την απασχολεί είναι αν θα βρει έναν άντρα να παντρευτεί. Ακόμα υπάρχει αυτό το μοτίβο. Να βρω μια καλή δουλειά, να έχω σπίτι, αυτοκίνητο και να βρω ένα καλό παιδί. Έχει περαστεί στον αυτόματο ότι αυτή είναι η πραγματική ευτυχία του κάθε ανθρώπου πόσο μάλλον της γυναίκας.
Έχει απεγκλωβιστεί από το πατριαρχικό μοτίβο η ελληνική κοινωνία;
Έχουμε δρόμο ακόμα. Μόνο αν σκεφτείς πόσες λιγότερες είναι στον επαγγελματικό τομέα οι υψηλόβαθμες θέσεις που έχει η γυναίκα θα δεις ότι το πατριαρχικό μοτίβο ανακυκλώνεται. Ναι μπορεί σιγά σιγά το αντρικό φύλλο να «ηρεμεί» και να έρχεται στην ίδια θέση με τη γυναίκα, αλλά οι αντιλήψεις δεν αλλάζουν εύκολα. Τώρα η γυναίκα αρχίζει να καταλαβαίνει τη δύναμή της και να πατά πόδι σε ό, τι την έχει εγκλωβίσει στους αιώνες. Τώρα ξέρει πως μόνη της είναι ικανή για τα πάντα και δε χρειάζεται κανέναν πρίγκιπα να έρθει να τη σώσει. Γίνεται πρωταγωνίστρια στη δική της ιστορία.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
