Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Επιμέλεια συνέντευξης Δήμητρα Τσιαούση
Ο ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας Γιωργής Τσουρής που χάρη στο ταλέντο του δημιουργεί sold-out παραγωγές επί σκηνής παρουσιάζει σε περιοδεία για 7η χρονιά την παράσταση 170 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ. Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης μας παραχώρησε μια συνέντευξη στο PIRAEUS PRESS!
Ποια στοιχεία πιστεύετε ότι συνηγορούν στην τεράστια επιτυχία μίας παράστασης, όσο τα 170, μιας και διανύει τα 7 χρόνια παραστάσεων;
Νιώθω ότι η παράσταση μας αγαπήθηκε πολύ από το κοινό, γιατί μιλάει για πράγματα πολύ οικεία με πολύ χιούμορ και πολλή συγκίνηση. Ο θεατής έχει την ευκαιρία να ταυτιστεί με «δικούς» του ανθρώπους. Επιπλέον παρακολουθεί μια ιστορία που τον αιφνιδιάζει συνεχώς με την εξέλιξή της. Αυτά τα στοιχεία που έκαναν mainstream μια low budget παράσταση με χαμηλές προσδοκίες, δεν υπήρξαν στην δραματουργία μας από πρόθεση εξ αρχής. Ήταν το αποτέλεσμα ενός ταξιδιού που έγινε με μεγάλη ειλικρίνεια και άγνοια κινδύνου. Μάλλον αυτό ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας. Η ειλικρίνεια.
Μάλλον αυτό ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας. Η ειλικρίνεια.
Το έργο θίγει το ερώτημα: "Πόσα ξέρουμε πραγματικά για τους δικούς μας ανθρώπους;". Εσείς, ως δημιουργός/ηθοποιός, πότε νιώσατε πως ανακαλύψατε κάτι αναπάντεχο σε μια δική σας σχέση;
Ξαναγνώρισα τους δικούς μου ανθρώπους μέσα στα χρόνια όχι με όρους ανατροπής, αλλά με όρους εξέλιξης στον τρόπο που τους προσλαμβάνω. Ξαναγνώρισα τους γονείς μου ως ενήλικας και τους απέδωσα τις πραγματικές τους διαστάσεις. Τους είδα σαν δύο ατελείς ανθρώπους που έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν. Ξαναγνώρισα τη γυναίκα μου μετά τα παιδιά που έφερε στον κόσμο. Ξαναγνώρισα τέλος πολλούς συνεργάτες μετά την επαγγελματική μου ενηλικίωση και προσγειώθηκα ανώμαλα από ανθρώπους που επένδυσα σ’ αυτούς καλλιτεχνικά και συναισθηματικά. Σημαντικό κι αυτό.
και σαν θεατής και σαν ηθοποιός, θέλω να συναντάω στο θέατρο ιστορίες που να τις αντέχω όσο και να με πονάνε
Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με μυστικά και απρόβλεπτες καταστάσεις. Πιστεύετε πως το χιούμορ μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο αποσυμπίεσης σε συναισθηματικά φορτισμένες ιστορίες;
Πιστεύω πως το χιούμορ είναι τόσο σημαντικό σε ιστορίες με ένταση και πόνο όσο η εξωτερική μονάδα (κομπρεσέρ) του κλιματιστικού. Όσο πιο πονετική μια ιστορία τόσο πιο πολύ ανάγκη έχει αυτή την αποσυμπίεση. Με δυο λόγια, και σαν θεατής και σαν ηθοποιός, θέλω να συναντάω στο θέατρο ιστορίες που να τις αντέχω όσο και να με πονάνε. Το χιούμορ είναι βασικός μηχανισμός για να πετύχουμε μια στέρεη και απολαυστική αφήγηση. Είναι επίσης πάντα η άλλη όψη των πραγμάτων. Δεν πονάει λιγότερο απαραίτητα, απλά ενεργοποιεί την συναίσθηση για το γελοίο της ύπαρξής μας. Όπως είπε και ο Τσάρλι Τσάπλιν, το ίδιο περιστατικό είναι δράμα σε κοντινό και κωμωδία σε μακρινό πλάνο.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε έναν οικείο, ελληνικό μικρόκοσμο. Πόσο καθοριστικός είναι ο χώρος, το σπίτι και η επαρχία, για τις συγκρούσεις των ηρώων;
Είναι σημαντικό κομμάτι το πλαίσιο. Το πλαίσιο της Ελληνικής Επαρχίας πιέζει απ’ έξω αλλά κυρίως από μέσα. Ο τρόπος που μεγαλώσαμε είναι πολύ συχνά πολύ βασικό καύσιμο στις επιλογές μας. Πολύ συχνά δε οι συγκρούσεις μας αν τους αφαιρέσεις την έξωθεν μαρτυρία μια κοινωνίας -είτε είναι του σπιτιού, είτε της περιοχής-, χάνουν σε μεγάλο ποσοστό την έντασή τους.
Ως θεατρικός συγγραφέας, ποια ερεθίσματα της κοινωνίας σας προκαλούν, προκειμένου να πλάσετε τους χαρακτήρες σας;
Οι άνθρωποι που συναντάω. Οι άνθρωποι που παρατηρώ χωρίς φίλτρο στο δρόμο, όχι στη ρετουσαρισμένη διαδικτυακή -ή ινσταγκραμική- εκδοχή τους. Κυρίως όμως οι άνθρωποι της ζωής μου. Ο στενός οικογενειακός μου κύκλος και ο στενός θεατρικός μου κύκλος. Οι δυο μου οικογένειες δηλαδή.
Να μοιράζεσαι αγάπη. Να ξέρεις να την προσφέρεις και να τη λαμβάνεις. Να δίνεις σημασία στους ανθρώπους σου πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα.
Προσωπικη επιτυχία σημαίνει...
Να μοιράζεσαι αγάπη. Να ξέρεις να την προσφέρεις και να τη λαμβάνεις. Να δίνεις σημασία στους ανθρώπους σου πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα. Να αγκαλιάζεις την αδυναμία τους και τη δική σου. Να συγχωρείς τον εαυτό σου. Να αγαπάς το παιδί που άφησες πίσω σου. Να νιώθεις ότι σ’ αγαπάει ακόμα. Να το αφήνεις να κλάψει αν χρειαστεί. Να κλαις αν το χρειάζεσαι. Να γελάς χωρίς να κρύβεις τα δόντια σου. Να είσαι παρών στη ζωή σου. Να νιώθεις ότι δεν σε ορίζει η επιτυχία αλλά η ύπαρξή σου. Να αποσυνδέεις την εξωτερική επιτυχία με την εσωτερική γαλήνη…
Αγάπη μόνο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
