Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Είναι άλλο πράγμα η αποδοχή της διαφορετικότητας και άλλο η προβολή της ως πρότυπου ζωής
Δεν πιστεύουν στα μάτια τους όσοι διέρχονται από το 33ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά στην περιοχή της Καλλίπολης και αντικρίζουν το τεράστιων διαστάσεων εικαστικό με την μαντηλοφορεμένη γυναίκα στον τοίχο του σχολείου.
Και αυτόματα γεννούνται διάφοροι λογικοί συνειρμοί, που αφορούν στην εσωτερική ανάγκη που ένιωσαν οι ιθύνοντες νόες, προκειμένου να παρουσιάσουν καθ αυτόν τον τρόπο εν έτει 2022, το πρότυπο μιας γυναίκας που καλύπτει το πρόσωπό της με μαντήλα για θρησκευτικούς λόγους!
Μια εικόνα που εντυπώνεται καθημερινά στην ευαίσθητη ψυχή των μικρών παιδιών και υποσυνείδητα θεωρεί αποδεκτή την υποχρεωτική χρήση μαντήλας (λόγω φανατικών θρησκευτικών αντιλήψεων) από τις μουσουλμάνες γυναίκες.
Αναρωτιόμαστε, σε ποιον τοίχο σχολείου του Πειραιά είδαμε ζωγραφισμένη την Παναγία μας, τον Χριστό μας, τα λόγια αγάπης του Ευαγγελίου;
Αναρωτιόμαστε, θα υπήρχε περίπτωση σε ένα μουσουλμανικό σχολείο να ζωγραφιστεί ένα παιδάκι που φορά σταυρουλάκι;
Ποια είναι η ανάγκη της εμμονικής προβολής συμπεριφορών και μειονοτικών τάσεων εις βάρος των παραδόσεων και των εικόνων με τις οποίες μεγαλώνει η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνόπουλων;
Ή μήπως πιστεύει κανείς πραγματικά ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο στηρίζονται ουσιαστικά οι πρόσφυγες ή μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας και οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν υπό το φόβο της «μάχαιρας» εάν τολμήσουν να παραβούν τον θρησκευτικό τους νόμο;
Γιατί είναι κοινώς αποδεκτό ότι δεν υπάρχει πιο φιλόξενος και αλληλέγγυος λαός από τους Έλληνες διαχρονικά στην ιστορία.
Για αυτό και όπως τονίσαμε στην αρχή, είναι εντελώς διαφορετικό να δέχεσαι και να σέβεσαι τις όποιες ιδιαιτερότητες του άλλου, και εντελώς διαφορετικό να τις προβάλεις και να τις επικροτείς - έμμεσα ή άμεσα - σε τέτοιο βαθμό που να τις καθιστάς πρότυπο για τις νέες γενιές!
Υπάρχουν εκατομμύρια παιδικές και χαρούμενες εικόνες που μπορούν να στολίσουν τα σχολεία του Πειραιά και όχι πρότυπα «μεσαίωνα» ή μαύρες και τρομακτικές φιγούρες που συναντούμε σε άλλα σχολεία της ευρύτερης περιοχής.
Αγκαλιάζουμε τους πάντες - ειδικά στον Πειραιά της προσφυγιάς - τους προσφέρουμε ακόμα και το φαγητό μας για να τους βοηθήσουμε, αλλά κανείς μας δε δικαιούται να προβάλει ως πρότυπα αναχρονιστικές αντιλήψεις και εικόνες που υποκρύπτουν μηνύματα φόβου και υποταγής, όπως είναι ακόμα και σήμερα η μαντήλα των μουσουλμάνων γυναικών!
Για αυτό καλό είναι όλοι οι συναρμόδιοι φορείς να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με ειδικούς και να χαράξουν μια ενιαία στρατηγική και όχι το κάθε σχολείο να κινείται με βάση τα πιστεύω και τα θέλω της εκάστοτε τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας.
