Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Σήμερα 8 Φεβρουαριού 2022, συμπληρώνονται ακριβώς 41 χρόνια από την τραγωδία της Θύρας 7 στο Στάδιο Καραϊσκάκης, όπου έχασαν τη ζωή τους 21 φίλοι του Ολυμπιακού.
Ο δικηγόρος Πειραιά Παναγιώτης Αγγελόπουλος, φέρνει στο φως μια συγκλονιστική βιωματική μαρτυρία που έζησε ο ίδιος, κατά τις πρώτες στιγμές που εξελισσόταν η τραγωδία, αλλά και από τις σκηνές πανικού που επικράτησαν αργότερα στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά.
Διαβάστε αναλυτικά την αναφορά του κ. Αγγελόπουλου, του οποίο ο πατέρας εργαζόταν ως Διοικητικός Διευθυντής του Τζανείου εκείνη την περίοδο:
«Πασαλιμανι 8 Φεβρουαριου 1981 νωρις το απογευμα.Ημουν μολις 9 ετων.Επιμονα χτυπουσε το τηλεφωνο.Το σηκωνω ,αν και συνηθως απειχα απο τα τηλεφωνα, λογω ηλικιας.Ναι ,ποιος ειναι?Ο πρωθυπουργος της χωρας ,ο Γεωργιος Ραλλης.Ειναι εκει το σπιτι του Διευθυντη του Νοσομομειου?Ναι.Θα ηθελα το πατερα σου μικρε.Ηταν στο μπανιο ο πατερας μου,ξυριζοταν.Με παιδικη αγνοια και αθωωοτητα πηγαινω στο μπανιο και του λεω σε ζητα ο πρωθυπουργος της χωρας!!Ο ποιος????Ετρεξε στο τηλεφωνο,αναστατωθηκε πολυ απο αυτα που ακουσε περι του μακελειου,αν και εκνευριστικα ψυχραιμος ως ανθρωπος.Μαλιστε κυριε Ραλλη σε επιφυλακη ολο το νοσοκομειο,οπως θελετε,ξεκινω για το τζανειο,σας περιμενουμε.Αρχισε να ειδοποιει.Εκεινη την εποχη φυσικα δεν υπηρχε ιντερνετ wi fi και κινητα.Ο ενας υπαλληλος του Τζανειου ειδοποιουσε τον αλλο ,οπως και πρωτιστως τους γιατρους.Σαν χαλασμενο τηλεφωνο,ο ενας καλουσε τον αλλον.Σχεδον ολοι οι υπαλληλοι ,αν και εκτος ωραριου, βρεθηκαν στο νοσοκομειο.Ο Πατερας μου με πηρε μαζι του ,δεν ειχε φανταστει το μεγεθος της τραγωδιας.....ειμαι βεβαιος οτι δεν θα με επαιρνε,αν ηξερε τι θα εβλεπα.Σκηνες τραγωδιας εκτυλιχθηκαν στα ματια μου.Εξω στα καγκελα ,κραυγες ,ουρλιαχτα ,γοερα κλαματα απο συγγενικα προσωπα.Τα ασθενοφορα ουρλιαζαν και ετρεχαν να μπουν στην εφημερια,περιπολικα να βοουν ,αστυνομια ,ενας χαμος παντου.Ηταν η Κολαση του Δαντη διαμορφωμενη με μπολικο αιμα στο Τζανειο νοσοκομειο Πειραια.Εδωσε εντολη ο πρωθυπουργος κ Ραλλης ,ειχε ηδη ερθει στο Τζανειο,να κλεισει το νοσοκομειο για το κοινο.Λογικο,καθως ηθελαν ολοι να μπουν στο νοσοκομειο, ενοχλωντας ουσιαστικα τους γιατρους και τις Διοικητικες υπηρεσιες ,που εδιναν τιτανια προσπαθεια να περιθαλψουν τους δεκαδες βαρια και ελαφρα τραυματιες.Στην απογνωση τους οι οικειοι προσπαθουσαν να περασουν τα καγκελα και να μπουν μεσα,γι αυτο ειχαν ερθει ειδικες δυναμεις της αστυνομιας να τους κρατησουν εξω.Προκειται περι εθνικης τραγωδιας εφωναζε ο ραλλης εμφανως φορτισμενος.Καποια στιγμη πλησιαζει το πατερα και του λεει Ελα εδω εσυ Αγγελοπουλε πηγαινε μετρα τους νεκρους και δωσε νουμερο.Κυριε πρωθυπουργε ειμαι ο Διευθυντης Διοικησης δεν ειμαι γιατρος,δεν το αντεχω.Παρε και ενα γιατρο και κατεβα,δινω εντολη,να κατεβετε τωρα.!Κατεβηκε....εκων ακων στο νεκροτομειο μαζι με τον επιφανη Χειρουργο διευθυντη και προσωπικο του φιλο κ Χατζηγιαννακη και μετρησαν μεχρι τελους τα πτωματα....21 νεκροι.Εκανε καιρο να φαει ,να κοιμηθει, και να ηρεμησει απο αυτα που ειδε ο πολυ δυνατος γενικα πατερας μου εκεινο το βραδυ.Η φρικη ηταν ζωγραφισμενη στα ματια ολων.Η μυρωδια του θανατου ηταν διαχυτη στο νοσοκομειο.... Ως παιδι νομιζα οτι εβλεπα μια σκληρη δραματικη ταινια.Εκτυλισσετο μπροστα μου μια τραγωδια,μια εθνικη τραγωδια,οπως φωναζε ο ραλλης,που εμεινε μεχρι την αλλη μερα το ξημερωμα.Φυσικα ,η τραγωδια δεν τελειωσε εκεινο το βραδυ,επρεπε οι οικειοι να αναγνωρισουν τα παιδια τους....που ηταν σε αθλια κατασταση το κορμι τους ,καθως με την κλειστη πορτα στη θυρα 7 επεφτε ο ενας πανω στον αλλο...και τουμπανιαζαν...Η ανθρωπινη βλακεια ειναι ανικητη αλλωστε,ως γνωστον.Καποιος η καποιοι φυλακες.. ειχαν κλειδωσει ουσιαστικα την εξοδο της θυρας 7 ,με αποτελεσμα με τη κλιση που ειχε η σκαλα, να εγκλωβιστουν οι φιλαθλοι και να πεφτει ο ενας πανω στον αλλον σαν ντομινο.... θανατου.Ειχε πεσει το μαυρο πεπλο στον Πειραια, ο χαρος βγηκε παγανια.Μια επικη επιτυχια με σκορ 6-0 εναντιον της ΑΕΚ εμελλε να γινει ενας αδυσωπητος φονεας που σκορπισε πονο και δυστυχια ανειπωτη,εκλεισαν αλλωστε διχως λογο τοσα σπιτια συμπολιτων μας...Δυστυχως και αυτοι που εμειναν στη ζωη,οι γονεις ,πχ ,οι περισσοτεροι δεν ζουν πια....ομως , σημερα το βραδυ ,θελησα να κανω ενα μικρο μνημοσυνο σε ολους τους αδικοχαμενους φιλαθλους του ολυμπιακου και στον πατερα μου που εδωσε τη ψυχη του εκεινα τα τραγικα βραδια.Συνετελεσε να σωθουν ανθρωποι και επιτελεσε το καθηκον του με ανθρωπισμο.Ηταν αλλωστε ο χαρακτηρας του να βοηθα ολο το κοσμο.Μπορει πλεον να μην τον εχω,αλλα ειμαι υπερηφανος γι αυτον και για τη σημαντικη συμβολη του εκεινη τη νυχτα και οχι μονο.Εχουν περασει δεκαετιες απο τοτε, το παιδι των 9 ετων πενηνταρισε....ομως δεν ξεχασε και αποδιδει φορο τιμης ως αυτοπτης,αλλα και ως αυτηκοος μαρτυς στα γεγονοτα εκεινης της μαυρης ημερας και νυκτας.Αφησα κατι για το τελος σκοπιμα.Καποτε πηγε μια χαροκαμενη μητερα να παρει πιστοποιητικο απο τις διοικητικες υπηρεσιες .Την καλεσε στο γραφειο του.Ενοχλειτο απο το φανατισμο,παντα φωναζε και σε εμενα , για το παθος μου στην ομαδα,ηταν μακρια απο τα ποδοσφαιρικα,αν και βερος Πειραιωτης.Ειπε στη κυρια σαν να την μαλωνε,μετα απο αυτα που συνεβησαν ,δεν πιστευω να παρακολουθεις εσυ τα ποδοσφαιρικα....του ολυμπιακου.Του απαντησε ,ανελλιπως κυριε Διευθυντα,αν ξαναζουσε το παιδι μου,παλι στο καραισκακη θα πηγαινε πρωτος,ειχε λατρεια στον Ολυμπιακο,δεν μπορω να μισησω κατι που αγαπουσε τρελλα το παιδι μου...Τελειωνοντας τις θυμησες μου λεω τουτο .Δεν πρεπει να ξεχαστει η ημερομηνια αυτη απο κανεναν..Δεν παραγραφεται,οσα χρονια και αν περασουν... 8-2-198 η αποφραδα ημερα,η μνημη δεν σβηνει,δεν προκειται ποτε.Στη μνημη του σπουδαιου πατερα μου Διευθυντη του Τζανειου νοσοκομειου Πειραιως επι ετη πολλα.»
