Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Ήταν 10 Μαΐου του 2011 όταν ο Μανώλης Καντάρης κατευθύνονταν προς το σταθμευμένο του αυτοκίνητο κρατώντας την κάμερα με την οποία θα κατέγραφε την γέννηση του δεύτερου παιδιού του. Τρεις δράστες του επιτίθενται για να τον ληστέψουν και τον τραυματίζουν θανάσιμα στη συμβολή των οδών Ηπείρου και Γ΄ Σεπτεμβρίου, στο κέντρο της Αθήνας. Η σύζυγος του, Σιμόνα Βιρτζίλι, ενώ ήταν ετοιμόγεννη, βρίσκει τον άνδρα της μέσα σε μια λίμνη αίματος στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς όπου έμεναν.
Η Σιμόνα Βιρτζίλι σε μια εξομολόγηση από καρδιάς μίλησε χθες το βράδυ στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» της Ελεονώρας Μελέτης και ξετύλιξε το κουβάρι αυτής της τραγικής ιστορίας. Πώς ισορρόπησε μέσα της το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του παιδιού της με το πένθος για τη δολοφονία του άντρα της; Πώς εξήγησε στα παιδιά της τι συνέβη στον μπαμπά τους εκείνο το βράδυ; Πού βρήκε τη δύναμη να κρατήσει την οικογένεια της ενωμένη;
Η μητέρα ανεβαίνει το δικό της «Γολγοθά» μεγαλώνοντας ολομόναχη τα δυο της παιδιά και οι μνήμες εκείνης της ημέρας υπάρχουν βαθιά χαραγμένες μέσα της. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα τους δύο κατηγορούμενους σε ποινή ισόβιας κάθειρξης, 23 έτη και πρόστιμο 1.000 ευρώ. Τους έκρινε ενόχους τους δυο κατηγορουμένους και τους καταδίκασε κατά συναυτουργία για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, της ληστείας, της παράνομης οπλοφορίας, οπλοχρησίας και οπλοκατοχής.
Η διαίσθηση ότι κάτι κακό συμβαίνει στο σύζυγό μου ήταν πολύ έντονη
«Ήταν προγραμματισμένος τοκετός. Έπρεπε να πάμε στο μαιευτήριο, να τον ειδοποιήσω να επιστρέψει από το εξωτερικό για να με συνοδεύσει. Έφυγε για να πάει να φέρει το αυτοκίνητο. Οι εικόνες που έζησα δεν μου άφηναν περιθώριο αμφισβήτησης. Ο γιος μου ήταν 1,5 έτους […] Η διαίσθηση ότι κάτι κακό συμβαίνει, ήταν πολύ έντονη […] Η εικόνα ήταν ωμή» λέει.
«Μέσα σε 14 δευτερόλεπτα μια ζωή απλώς εξατμίστηκε»
«Μέσα σε 14 δευτερόλεπτα μια ζωή απλώς εξατμίστηκε, σε 14 δευτερόλεπτα ήταν χρονομετρημένη η διάρκεια πάνω στο βίντεο, το οποίο είχαν καταγράψει οι κάμερες της 3ης Σεπτεμβρίου. »
«Στο ασθενοφόρο διάλεξα το όνομα της κόρης μου από το όνομα του συζύγου μου που μόλις είχε δολοφονηθεί»
«Μέσα στο ασθενοφόρο διάλεξα το όνομα της κόρης μου από το όνομα του μπαμπά της, Εμμανουέλλα. Κι όταν έφτασα είχα την τύχη να βρεθώ ανάμεσα σε εξαιρετικούς ανθρώπους, γιατρούς, φίλους, συγγενείς όπου ήταν όλοι δίπλα μου μέχρι και σήμερα. Το ίδιο πρωί αφού ήμουν στο δωμάτιο και είχα γεννήσει το μωρό, κάποιος άνοιξε την τηλεόραση και είδα να παίζουν τη φωτογραφία του Μανώλη. Αισθάνθηκα τόσο άσχημα, με ενόχλησε τόσο πολύ γιατί ήταν η άμεση υπενθύμιση του τι ακριβώς είχα δει το πρωί εγώ η ίδια με τα μάτια μου. ».
«Δεν είχα την πολυτέλεια να καθίσω και να πω ότι θρηνώ, έπρεπε να φροντίσω τα παιδιά μου».
«Δεν μπορούσα να σκεφτώ λογικά και ψύχραιμα, η ισορροπία ήταν λεπτή. Προσπάθησα να κρατήσω αποστάσεις από όλα. Δεν είχα την πολυτέλεια να είμαι λυπημένη. Έπρεπε να φροντίσω τα παιδιά μου» είπε η Σιμόνα Βιρτζίλι.
«Μαμά ο μπαμπάς πέθανε το ξέρεις;»
«Όταν ο γιος μου έβλεπε άλλα παιδάκια με τους μπαμπάδες τους στην παιδική χαρά στεναχωριόταν. Ήταν ενός έτους όταν σκότωσαν τον μπαμπά του αλλά σήμερα δεν θυμάται κάτι. Όταν ήρθε η σωστή στιγμή ενημερώθηκαν και τα δυο παιδιά για το τραγικό συμβάν με τον πατέρα τους χωρίς σκληρές εικόνες γιατί αυτό πιστεύω ότι δεν βοηθάει τα παιδιά στο να αποδεχτούν ένα κακό γεγονός. Θυμάμαι ότι είχε γυρίσει ο μικρός από το σχολείο και μου είχε πει: «μαμά, ο μπαμπάς πέθανε το ξέρεις;». Και εκεί ξεκινήσαμε να μιλάμε για αυτό το θέμα με τη βοήθεια πάντα κάποιου ειδικού. Και μάλιστα μου είχαν πει οι ειδικοί ότι: «όταν το παιδί θα είναι έτοιμο για να μάθει, θα έρθει και θα σε ρωτήσει για τον μπαμπά του και τότε θα πρέπει και εσύ να είσαι έτοιμη για να του απαντήσεις» και είχαν δίκιο».
«Ένιωθα ανασφαλής και 40 μέρες μετά έφυγα από την περιοχή»
«Έχω ακόμα πολύ θυμό για τους δράστες» είπε, τονίζοντας ότι αγαπάει την Ελλάδα και ήταν απόφασή της να φύγει από την Ιταλία και να έρθει να ζήσει στη χώρα μας. «Το γιγάντιο λούνα παρκ, -που θεωρούσε την Αθήνα- έγινε ένα θέατρο του παραλόγου» είπε. «Ήταν οργανωμένο έγκλημα. Το οργανωμένο έγκλημα συντηρείται» ανέφερε. «Ένιωθα ανασφαλής και 40 μέρες μετά έφυγα από την περιοχή»
