Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Το 2007 η Νανά Καραγιάννη ξεκίνησε έναν αγώνα σκληρό, δύσκολο, και επικίνδυνο...
Ομως για πρώτη φορά -όπως υποστηρίζει- σήμερα μπορεί να βλέπει την αληθινή της εικόνα. «Στα χειρότερά μου με κοιτούσα στον καθρέφτη και μου άρεσα πολύ. Είχα μια διαστρεβλωμένη άποψη του σώματός μου, γιατί τα μάτια μου "έβλεπαν" κάτι άλλο. Δεν με έβλεπα αποστεωμένη, όπως ο κόσμος έξω, οι φίλοι και οι συνεργάτες μου. Αυτή είναι και η "παγίδα" της ασθένειας αυτής: η λάθος εικόνα σου».
Πώς όμως την κοιτούσε ο κόσμος ειδικά όταν εμφανιζόταν με τα σούπερ μίνι και τις ψηλοτάκουνες γόβες; «Εχω ζήσει τα εφιαλτικά βλέμματα του κόσμου, αλλά τι να έκαναν κι εκείνοι όταν έβλεπαν κάτι τόσο τρομακτικό; Ομως μου αρέσουν τα μίνι φουστάκια και θα τα βάλω. Δεν είχα κόμπλεξ τότε που ήμουν τελείως αφυδατωμένη και τα πόδια μου ήταν αηδιαστικά αδύνατα. Ηταν αποκρουστικό, το δέχομαι. Ομως ακόμα και αν ζύγιζα πολλά κιλά, το ίδιο styling θα είχα!» λέει η ίδια.
Οταν το πρόβλημα υγείας της δημοσιοποιήθηκε παίρνοντας διαστάσεις στα μίντια «δεν έκανε καλό στην πραγματική θεραπεία, γιατί κατέληξε στο τέλος ένα τηλεοπτικό σόου. Χρειαζόμουν έναν άλλο χειρισμό, μακριά από φώτα, κάμερες και δημοσιότητα. Και εκεί πείσμωσα. Οσο τα μίντια ασχολούνταν με μένα εγώ τα παρατούσα» αποκαλύπτει με θάρρος η Νανά.
Οταν «έκατσε η σκόνη» τότε ασχολήθηκε σοβαρά με την ανορεξία, χωρίς να το μάθει κανείς, και αποφάσισε να αντιμετωπίσει τη συμφορά - έτσι τη χαρακτηρίζει. «Πριν από δυόμισι χρόνια ξεκίνησα μια υπερπροσπάθεια με τη βοήθεια μιας εξαιρετικής επιστήμονα, ψυχιάτρου, που δεν επιθυμεί τη δημοσιότητα. Μου ξεκαθάρισε από την αρχή με τον πιο αυστηρό τρόπο πως αν μία φορά δεν φάω το φαγητό μου ή δεν ακολουθήσω τη θεραπεία, θα τελειώσουμε. Με βοήθησε και "ξεκόλλησα". Πήρα κιλά και τα διατηρώ. Και είμαι ευτυχισμένη».
Αρνείται να πει πόσα κιλά ζυγίζει σήμερα ή πόσα πήρε. Το απαγορεύει η θεραπεία. Η γιατρός-κλειδί τη βοήθησε, επίσης, να ανακαλύψει τι πραγματικά ζητάει από τη ζωή της. «Μου "οργάνωσε" το κεφάλι και βρήκα τη χαμένη ευτυχία μου. Δεν αποδεχόμουν τον εαυτό μου και έτσι πέρασα αρκετά χρόνια "εγκλωβισμένη" σε μια Νανά που ήθελε οπωσδήποτε για παράδειγμα να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια, παιδιά. Ολο αυτό το πακέτο ήταν ένα παιδικό όνειρο» λέει.
