Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Ο Γιάννης είναι ένα παιδί με αυτισμό, η μητέρα του είναι όπως όλοι οι γονείς παιδιών ΑμεΑ, ήρωες. Στο facebook έχει φτιάξει μια σελίδα που μέσω τις οποίας παρουσιάζει αυτούς τους ανθρώπους που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες “δεν υπήρχαν”. Ακόμα και οι δικοί τους άνθρωποι τους έκρυβαν από την κοινωνία.
Στη σελίδα Η ζωή με το Γιάννη παρακολουθούμε την καθημερινότητά τους, μέσα από αφηγήσεις, φωτογραφίες και βίντεο.
Γιουπί!!!Ο Γιάννης μετά από 19 χρόνια έβαλε το κεφάλι του μέσα στο νερό της θάλασσας!!!!!!!!!!19 χρόνια τον παρακαλάω να...
Gepostet von Η ζωή μου με τον Γιάννη am Sonntag, 23. Juli 2017
Την βλέπετε την πονηριά του;Πάει να με προσπεράσει ενώ ξέρει ότι δεν έχουμε φτάσει στο σημείο που τον αφήνω να ποδηλατίσει μπροστά μου!Πάμε για μπάνιο μπαμπουλωμένοι από τον αέρα..
Gepostet von Η ζωή μου με τον Γιάννη am Montag, 17. Juli 2017
Χτεσινό βίντεο!Τον περίμενα ν´αποφασίσει να μπει στο μπάνιο δυόμιση ώρες..Αφού μπήκε τελικά μέσα μου έκλεινε την πόρτα στα μούτρα άλλα 45'..Κοίταζα από τη χαραμάδα..Αφού έκανε μπάνιο μόνος του γιατί έτσι θέλει και έτσι πρέπει...και αφού έβαλε το σαμπουάν στο σώμα,το αφρόλουτρο στο κεφάλι και αφού χάλασε 50 λίτρα νερό...του έδωσα για λίγο το ipad που λατρεύει.Με 15% μπαταρία βέβαια γιατί έχει μανία..Και εξαγόρασα τα φιλιά του αλλά όχι το "σ´αγαπώ" του!Το λέει ξεκάθαρα "ΟΧΙ"!Ο αυτιστικός ξέρει πολύ καλά τι θέλει αλλά και η μάνα του ξέρει πως να πετύχει πράγματα μαζί του!Εδώ αντάλλαξα το ντους με το ipad!Να μας συγχωρέσετε το semi nude... έβαλα πεταλούδες!!????
Gepostet von Η ζωή μου με τον Γιάννη am Freitag, 28. April 2017
Ο Γιάννης και η σελίδα της μητέρας του
Στη σελίδα που έχει δημιουργήσει η μητέρα του Γιάννη περιγράφει τη ζωή τους. Πέρυσι ο Γιάννης, ο οποίος έχει βαρύ αυτισμό με βαριά νοητική υστέρηση άνω του 80% αναπηρία, τα 18. Ενηλικιώθηκε δηλαδή. Για 18 χρόνια έκλαιγα στα γενέθλια του. Έστελνα την τούρτα στο σχολείο και περίμενα να περάσει η μέρα.
Του Γιάννη έτσι κι αλλιώς καρφί δεν του καιγόταν. Ούτε καταλάβαινε ούτε έτρωγε από την τούρτα, ούτε ήθελε να τραγουδάμε. Αποφάσισα λοιπόν ν´αλλάξω εγώ. Να μην κλαίω πιά αλλά να γιορτάζω κάθε μέρα μαζί του.
Πήγα και αγόρασα την πιό ακριβή τούρτα, με τον Τόμας το τρενάκι που αγαπάει, την άφησα στην τραπεζαρία μία ολόκληρη μέρα με τον Γιάννη να την κοιτά από μακριά. Προς το βράδυ πήγε και κάθησε μπροστά της και την κατέστρεψε σαν πλαστελίνη. Τον άφησα.Τούρτα του ήταν. Από εκείνη τη μέρα προσπαθώ να μην κλαίω τόσο…
Έτρεξα τον μαραθώνιο του Βερολίνου ως πρέσβειρα του ιδρύματος ΙΠΑΠ Η Θεοτόκος όπου βοηθάει παιδιά και ενήλικες αυτιστικούς μέσω των εργαστηρίων τους να βρουν εργασία σ´ένα τόπο που κάτι τέτοιο το λες και επιστημονική φαντασία. Και τον Νοέμβριο θα τρέξω το μαραθώνιο της Νέας Υόρκης για τον παγκόσμιο οργανισμό ενημέρωσης και έρευνας για τον αυτισμό OAR RUN FOR AUTISM.
Και έφτιαξα αυτή τη σελίδα για να δείτε πως είναι η ζωή ενός αυτιστικού ανθρώπου. Γιατί πολλοί ακόμα με ρωτάνε τι είναι αυτισμός. Γιατί ζούμε σε μιά χώρα που «κοιτάμε»την αναπηρία και δεν έχουμε μάθει να ζούμε με αυτή σαν κάτι το φυσιολογικό. Άλλος γεννιέται με δύο χέρια άλλος όχι, άλλος με δυό πόδια άλλος είναι σε καροτσάκι, άλλος βλέπει άλλος όχι κλπ.
Στις άλλες χώρες οι ΑμεΑ κυκλοφορούν ανάμεσα μας στην Ελλάδα όχι. Εδώ μας κόβουν τις θεραπείες, τα επιδόματα. Η αναπηρία δεν πρέπει να κρύβεται. Δεν κολλάει.
Για όλα αυτά γράφω για τον Γιάννη και θα συνεχίσω. Δεν εκθέτω κανένα. Όποιος θέλει δεν την ακολουθεί απλά. Έχω πάρει τόσα χιλιάδες μηνύματα αγάπης και σας ευχαριστώ όλους.
br
