Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η Ηρώ Μουκίου μόλις έχει τελειώσει τις παραστάσεις από το θέατρο και ετοιμάζεται να πάει στην Ουγγαρία για να συναντήσει την κόρη της που σπουδάζει εκεί γιατρός… Απενοχοποιημένη και ακομπλεξάριστη, έχει εδώ και πολλά χρόνια τινάξει από πάνω της την χρυσόσκονη του lifestyle, της φαίνονται τόσο μακρινά όλα αυτά και τόσο απόμακρα…
Η γλυκιά ηθοποιός μίλησε στο YOU και την Τζώρτζια Συρίχα για τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της…
Πέρασες οικονομική κρίση;
Φυσικά… Πέρασα και περνάω. Και με τον άντρα μου περάσαμε γιατί έχει μια ψυχιατρική κλινική που δεν είναι πολυτελείας και νοσηλεύονται άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε και πάσχουν από ανίατες ασθένειες του μυαλού και της ψυχής. Σε ασφαλίζει το κράτος, με ό,τι μπορεί να σου βγάλει, κάποιες συντάξεις που δεν καλύπτουν συνήθως τέτοια νοσήματα, και ο άντρας μου παίρνει χρήματα από κρατικές επιχορηγήσεις.
Πόσο σκληρό ήταν όταν επισκέφθηκες πρώτη φορά αυτή την κλινική;
Την πρώτη φορά έπαθα σοκ. Νόμιζα μέχρι τότε ότι τα ήξερα όλα, ως ηθοποιός με τους ρόλους… Όταν, όμως, βρέθηκα σε μια τέτοια πραγματικότητα κατάλαβα ότι εκεί είχα ξεπεράσει τον εαυτό μου.
Στην Αθήνα είχες μια άλλη ζωή η οποία γυρνάει «τούμπα» πηγαίνοντας στη Λάρισα. Σου κόστισε αυτό;
Ήμουν πάρα πολύ ερωτευμένη, δεν με πείραξε καθόλου. Και ακόμα είμαι ερωτευμένη, ευτυχώς. Αλλά τότε ήταν ο πρώτος ενθουσιασμός, δεν ένιωθα ότι μου έλειπε κάτι. Και μόνο που γύρναγε ο άντρας μου σπίτι και εγώ από το θέατρο και συναντιόμασταν και ήταν και η Σταυρίνα μαζί μας δεν μου έλειπε τίποτα.
Ήσουν το κορίτσι δηλαδή που ήταν προετοιμασμένο για οικογένεια και σπίτι;
Δεν μου άρεσε να πλένω και να σφουγγαρίζω, ήξερα, όμως, να φτιάχνω τα υδραυλικά, τα ηλεκτρολογικά, να χτίζω, να επισκευάζω έπιπλα, να βάφω. Ό,τι μπορείς να φανταστείς, απλά πράγματα που άλλος θα φώναζε μάστορα. Από μικρή έπιαναν τα χέρια μου. Ο άντρας μου, που είναι και ψυχίατρος, λέει : “Όλες γυρνάνε με σακούλες Dior, ευτυχισμένες, και εσύ είσαι χαρούμενη όταν αγοράζεις Βlack & Decker”.
Από το lifestyle της εποχής που γινόταν πανικός τι θυμάσαι;
Τις βραδιές μου με τον Μιχάλη Ασλάνη. Σημάδεψε τη ζωή μου, μία δεκαετία με είχε κοντά του. Μου έμαθε να είμαι δοτική, γιατί έτσι ήταν και εκείνος. Με φρόντιζε, με έντυνε. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου δεν με άφησε ποτέ να της αγοράσω ρούχα, της τα έραβε εκείνος… Τον είχαμε φιλοξενήσει στο σπίτι μας τελευταία πριν “φύγει”, ήταν στα κάτω του ψυχολογικά. Αλλά δεν άνοιγε το στόμα του. Βλέπαμε ότι κάτι συμβαίνει, ότι δεν είναι καλά αλλά δεν μιλούσε. Έπρεπε με το τσιγκέλι να του βγάλεις πράγματα.
Πηγή: Youweekly.gr
