Μια τέτοια μέρα η Παναγιά κατέβη από τους ουρανούς για να γιορτάσει Ανάσταση μαζί με τους πιστούς.
Κόσμος πολύς ήταν εκεί κ ευφράνθη η ψυχή της που έβλεπε τόσους πιστούς που ετίμουν το παιδί της.
Ευωδιάζει η Εκκλησιά, λιβάνι, κερί ,μέλι, ψάλλουν ιερείς, ψάλλουν πιστοί, ψάλλουν και οι αγγέλοι.
Και φαίνονται να ναι όλοι τους πολύ συγκινημένοι, οι περισσότεροι απ αυτούς είναι και δακρυσμένοι.
Κι έτσι ο ορθρος προχωρεί και ακούγεται σαφώς ο ιερεύς που προσκαλέι <<Δεύτε λάβετε φώς!>>.
Όλοι λαμπάδες άναψαν κ έγινε ένα πανόραμα κ χύθηκε παντού το φως ωσάν να βλέπεις όραμα. Όλου του κλήρου άρχισε σε λίγο το ξεκίνημα να βγούν έξω από το ναό, να δώσουνε το μήνυμα. <<Χριστός Ανέστη>> ακούστηκε να ψάλλει ο Δεσπότης <<Χριστός Ανέστη>> σώθηκε όλη η Ανθρωπότης.
Τότε η χαρά, η συγκίνηση φτάνει στο κατακόρυφο. Ηχούν καμπάνες γιορτινά, φιλιά, ευχές κ θόρυβος. Κ αφού οι ιερείς έξι φορές είπαν <<Χριστός Ανέστη>> έγινε αυτό που η Παναγιά, είδε κ εξανέστη. Και το τροπάριο έλεγε <<Σκόρπισαν οι εχθροί Του κ αυτοί που δεν χαρήκανε για την Ανάστασή Του.
Και όπως χάνεται ο καπνός χαθήκαν απ εμπρός του, γιατί χαρά μόνο γ αυτούς ήταν ο θάνατός Του. Έτσι απολούνται οι αμαρτωλοί και αυτοί που Τον μισούνε, οι δίκαιοι αγάλλονται μένουν να ευφρανθούνε>>.
Και ενώ ο Δεσπότης έψαλε τα τόσο αυτά μεγάλα, ξεκίνησαν οι χριστιανοί να φεύγουνε τρεχάλα. Όλα τα φώτα σκόρπισαν να έμειναν τόσοι μόνο που προκαλούσανε ντροπή, αγανάκτηση κ πόνο. Η Παναγιά μας σάστισε, έβλεπε κ απορούσε, να καταλάβει δεν μπρεί, τον Άγγελο ρωτούσε.
<<Άγγελε, σε παρακαλώ ρώτησε κ έλα πές μου αυτοί που φεύγουν βιαστικοί, που πάνε εξήγησέ μου. Πώς στη γιορτή δεν θέλουνε μαζί μας να καθήσουν για να δοξάσουν το Χριστό κ να Τον προσκυνήσουν;
Στην Σταύρωση όλοι έμειναν, στον τάφο Του με δάκρυ, μυρολούλουδα έρραναν όλοι απ άκρη σ΄άκρη. Και τώρα που τελείωσαν πια του Χριστού τα πάθη, φεύγουνε, την Ανάσταση μόλις που έχουν μάθη;
Μην είναι εκείνοι οι εχθροί που θέλαν το κακό Του, αυτοί που Τον προδώσανε, Τον στείλαν στον σταυρό Του, που Τον μισούν κ βλασφημούν το άγιο ονομά Του? Πήγαινε Άγγελε να δεις μην είναι του Πιλάτου?>>
Ο Άγγελος γονάτισε κ στων ματιών την άκρη, είδε η Θεοτόκος μας να του κυλά ένα δάκρυ. <<Συγχώρα με Βασίλισσα, μήτηρ-ποιητού των όλων, γιατί αυτά που με ρωτάς θα σε γεμίσουν πόνο.
Απ το ναό όλοι αυτοί που φεύγουν μακρυά Του είναι γιατί ο διάβολος έκανε τη δουλειά του. Και εις το σπίτι βιαστικοί τρέχουνε για να φτάσουν τη μαγειρίτσα τη ζεστή να φάνε, να χορτάσουν>>.
Η Δέσποινά μας τ άκουσε όλα αυτά πικραμένη και για την ανθρωπότητα είπε πολύ λυπημένη. <<Πώς θα τολμήσω στο Θεό για αυτούς να μεσιτέψω όταν στον πόνο, στον καημοι ζητούν να τους συντρέξω; Δια βρώσεως εξώσθη ο Αδάμ του Παραδείσου, πάλι για βρώση Ανθρωπε βαραίνεις τη ψυχή σου;
Πηγή: orthognosia.blogspot.gr
Διαβάστε επίσης:
Μπορώ να κοινωνήσω το βράδυ της Ανάστασης, έστω κι αν δεν έχω Εξομολογηθεί;