Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Του Ηλία Προύφα
Εδώ και αρκετό διάστημα, λόγω της ασθένειάς του διέμενε στο Δοχειαρίτικο Μετόχι, της Ιεράς Μονής Παναγίας Θεοσκεπάστου, Σοχού Θεσσαλονίκης, για να μπορεί να μεταβαίνει στη συμπρωτεύουσα για τις θεραπείες.
Πριν μία εβδομάδα περίπου, καλώντας δικό του άνθρωπο στο τηλέφωνο για να μιλήσω στον ίδιο, μου είπε ότι, ο Γέροντας σήμερα το πρωί μπήκε μέσα στο Όρος. Υπέθεσα ότι, είναι καλύτερα και ζήτησε να επιστρέψει στο κελί του. Ο γνωστός, μου είπε ότι δεν είναι καλά και από τότε κάτι δε μου άρεσε με το γυρισμό του.
Στις 5 Σεπτεμβρίου που είχαμε βρεθεί, ήταν πολύ αδύνατος και το χέρι του παγωμένο…
Την ημέρα που επέστρεφε η Παναγία η Γοργοϋπήκοος από το Σοχό, για τη Μονή Δοχειαρίου (14 Σεπτεμβρίου), κατευθυνόμουν στο στρατόπεδο της Ρεντίνας, για να καλύψω το ρεπορτάζ της υποδοχής της Παναγίας από τους Καταδρομείς. Έξω από τη Θεσσαλονίκη, ζήτησε να πάω από το Σοχό να με δει, θεώρησα ότι θα βρεθούμε στο καράβι για το Όρος το απόγευμα, αλλά δυστυχώς δεν ήταν εκεί…
Από τότε μιλήσαμε δυο φορές στο τηλέφωνο, κάτι ήταν και αυτό.
Προείδε τον θάνατό του και ζήτησε να επιστρέψει, έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες, επέλεξε τον τόπο της ταφής, χαιρέτισε τα καλογέρια του και περίμενε προσευχόμενος. Δεν χρειαζόταν να ετοιμαστεί… ήταν πάντα έτοιμος!
Προχθές, 22 Οκτωβρίου 2018, 25 λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, μας άφησε και έφυγε, για εκεί που τόσο ποθούσε. Το πρωί στις 8 έγινε η κηδεία του, χωρίς Δεσποτάδες και Ηγουμένους άλλων μοναστηριών, χωρίς επικήδειους και τιμές, μόνο με τα καλογέρια του και λίγους προσκυνητές. Ούτε και τα δικά του παιδιά, ήθελε να ταλαιπωρηθούν και να τρέχουν στο Όρος.
Αυτός ήταν ο Γέροντας Γρηγόριος. Καθαρός, Αψεγάδιαστος, που δε ”μασούσε” τα λόγια του και τα ”έχωνε χύμα” άμα έκρινε ότι χρειαζόταν. Ας ήσουν και Αρχιερέας, ας ήσουν Ηγούμενος, Πολιτικός, Μοναχός ή απλός προσκυνητής.
Καλό Παράδεισο καλέ μου Γέροντα Γρηγόριε!
Δείτε βίντεο από την εξόδιο ακολουθία:
