Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ: ΤΣΙΑΟΥΣΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
Η Ελένη Βλάχου ανήκει στην νέα γενιά ταλαντούχων ηθοποιών που έχει κερδίσει το στοίχημα με την δημιουργική πολυφωνία, ως σκηνοθέτιδα, ηθοποιός, συγγραφέας. Φέτος την συναντάμε, υποδυόμενη την ψυχοκόρη, στην παράσταση «ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΕΣ», που όλα συνηγορούν σε μια sold out σεζόν στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Η ίδια, με αφορμή την παράσταση, δηλώνει «ο κόσμος έχει ανάγκη για συγκίνηση με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Την κίνηση ολόκληρης της ύπαρξης και το μοίρασμα αυτής της κίνησης».
Η παράσταση «Σπυριδούλες» επανέρχεται τον χειμώνα, μετά από συνεχή sold out στο Φεστιβάλ Αθηνών. Ο κόσμος διψάει για κοινωνικό θέατρο;
Όσο κι αν επικρατεί μια απολιτίκ νοοτροπία, όσο κι αν η “εύκολη” ψυχαγωγία έχει θερμούς υποστηρικτές, ο κόσμος διψάει για αληθινές ιστορίες που έχουν κάτι να πουν. Σε μια καθημερινότητα τόσο πολύ ισοπεδωμένη, ο κόσμος έχει ανάγκη για συγκίνηση με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Την κίνηση ολόκληρης της ύπαρξης και το μοίρασμα αυτής της κίνησης που κάνει όλο το συναίσθημα ακόμα πιο δυνατό στην πλατεία ενός θεάτρου.
Υπάρχουν επιρροές από την αρχαία ελληνική τραγωδία και με ποιον τρόπο μεταφράζεται επί σκηνής;
Ναι, η Νεφέλη Μαϊστράλη που έγραψε το κείμενο, βασίστηκε στη δομή της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Έχουμε πάροδο, στάσιμα, επεισόδια, έχουμε χορό, τον χορό των υπηρετριών, έχουμε διαχρονικές μορφές όπως η “κυρία του σπιτιού” που θυμίζει κάποια Κλυταιμνήστρα. Έχουμε ακόμα την παρουσίαση της ακραίας σκηνής του σιδερώματος της Σπυριδούλας όχι ζωντανά επί σκηνής αλλά ως περιγραφή- ακριβώς όπως το διαχειρίζονταν οι αρχαίοι τραγικοί. Και ευρύτερα όμως – πέρα από θέματα δομής- το κείμενο είναι γραμμένο με ένα μέγεθος που αγγίζει κάθε εποχή, κάθε τόπο.
Με διαφορετικές μορφές προϋπήρχε του ’50, υπάρχει σήμερα και αν δεν δοθεί αρκετή ορατότητα, θα συνεχίσει να υπάρχει και αύριο
Οι «Σπυριδούλες» αναφέρονται σε ένα κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο της εποχής του 50’ στην χώρα μας, αυτού της ψυχοκόρης. Ένα φαινόμενο του 50’ πώς αντανακλά στο σήμερα;
Δυστυχώς δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο του ’50. Με διαφορετικές μορφές προϋπήρχε του ’50, υπάρχει σήμερα και αν δεν δοθεί αρκετή ορατότητα, θα συνεχίσει να υπάρχει και αύριο. Φαίνεται να έχει γίνει φύση των ανθρώπων να εκμεταλλεύονται τους αδύναμους. Και μιλάμε για εκμετάλλευση όχι μόνο λόγω ηλικίας ή χαμηλής κοινωνικής τάξης, μιλάμε για εκμετάλλευση λόγω φύλου, εκμετάλλευση λόγω καταγωγής.
Δουλεύοντας πάνω στην παράσταση, ποια συναισθήματα ή σκέψεις σας τροφοδότησε η όλη διαδικασία;
Θα διαλέξω να μιλήσω για τις σκέψεις που έκανα ως καλλιτέχνης, ως κάποιος που μέρος της δουλειάς του είναι να λέει ιστορίες. Σκέφτηκα λοιπόν πόσο χρήσιμο είναι που μοιραζόμαστε την συγκεκριμένη ιστορία και κατ’ επέκταση πόσο απέραντα σημαντικό είναι να διαλέγεις κάθε φορά ποια ιστορία θες να πεις. Έχουμε ευθύνη. Πιστεύω αλήθεια ότι οι ιστορίες που διαλέγουμε να πούμε, διαμορφώνουν τον κόσμο που μας περιβάλει, σχηματίζουν κατευθύνσεις για το μέλλον μας.
Πόση μοναξιά ένιωθαν όλα αυτά τα παιδιά ζώντας ολομόναχα, σε έναν κόσμο που ήταν εναντίον τους
Τι σας συγκινεί περισσότερο στην ιστορία της πραγματικής Σπυριδούλας;
Με συγκινεί η μοναξιά της. Πόση μοναξιά ένιωθαν όλα αυτά τα παιδιά ζώντας ολομόναχα, σε έναν κόσμο που ήταν εναντίον τους. Πρέπει να ήταν τρομακτικό.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την 4frontal;
Με τους 4frontal τελειώσαμε την ίδια χρονιά τις σχολές μας οπότε όντας στην ίδια γενιά ηθοποιών, παρακολουθούσαμε ο ένας τη δουλειά του άλλου από τα ξεκινήματά μας, γίναμε φίλοι! Θαύμαζα και θαυμάζω πολύ αυτήν την ομάδα. Τα κείμενα που διαλέγουν, οι παραστάσεις που κάνουν έχουν πάντα πρόταση, έχουν στόχο. Ο Θανάσης Ζερίτης με πήρε κάποια στιγμή τηλέφωνο να μου προτείνει τους “Αριστερόχειρες” όπου και συμμετείχα για δύο χρόνια. Ήτανε από τα πιο χαρούμενα τηλεφωνήματα που έχω λάβει για δουλειά! Μετά από αυτό, προέκυψαν οι “Σπυριδούλες” στο Φεστιβάλ Αθηνών και τώρα στο Θέατρο Τζένη Καρέζη.
Η παράσταση συνδυάζει το θέατρο ντοκουμέντου με τη μουσική των Θραξ Πανκc. Ποια είναι η σημασία αυτού του μουσικού στοιχείου και πώς ενισχύει την αφήγηση;
H μουσική είναι έτσι κι αλλιώς ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο για να ενισχύσεις μια αφήγηση. Σε ενεργοποιεί με χίλιους τρόπους. Οι Θραξ Πανκc έχουν στον ήχο τους στοιχεία παράδοσης, που ενισχύουν τον γήινο, άμεσο χαρακτήρα του έργου. Έχουν και πανκ στοιχεία που φέρουν τη σύγχρονη πινελιά αλλά και αυτήν την αίσθηση ξεσηκωμού! Οι «Σπυριδούλες» δεν θέλουν να είναι απλά μια παράσταση- καταγραφή μαρτυριών και γεγονότων αλλά ιδανικά ένα κάλεσμα για αντίδραση και αλλαγή. Νομίζω έγινε ένα πετυχημένο ταίριασμα κειμένου- μουσικής!
Ποια στοιχεία της παράστασης πιστεύετε ότι αγγίζουν περισσότερο το κοινό;
Νομίζω οι θεατές συγκινούνται με τις ιστορίες υπηρετριών που αφηγούμαστε, υπηρετριών του τότε και του σήμερα. Όχι επειδή ακούν κάτι που δεν το ξέρουν ήδη αλλά επειδή είναι σαν να ακούν κάτι που το ξέρουν και το έχουν ξεχάσει. Συνδέουν τα γεγονότα και με τη σύγχρονη επικαιρότητα και είναι σαν να λένε “πώς γίνεται να ξέχασα ότι τρέχει κι αυτό; Να προσέξω να μην ξεχάσω!” Ίσως είναι λίγο τραβηγμένο σαν σκέψη αλλά όντως πιστεύω ότι καμιά φορά μας αγγίζουν πράγματα που ακούμε, επειδή πρώτα τα φιλτράρουμε μέσα από τη δική μας στάση απέναντι σε αυτά.
Η ιστορία της Σπυριδούλας άλλωστε έχει happy end. Όχι το χολιγουντιανό, εξωπραγματικό happy end
Ποιο είναι το μήνυμα που μεταφέρετε στους θεατές, τι ελπίζετε να αποκομίσουν από αυτήν την εμπειρία;
Προσωπικά εύχομαι να αφήνουμε ένα μήνυμα ελπίδας. Η ιστορία της Σπυριδούλας άλλωστε έχει happy end. Όχι το χολιγουντιανό, εξωπραγματικό happy end αλλά όπως και να ΄χει η Σπυριδούλα μίλησε για την κακοποίησή της, καταδικάστηκαν οι βασανιστές της, σώθηκε, έζησε, έγινε σύμβολο και παράδειγμα και για επόμενες Σπυριδούλες, η κοινωνία μετακινήθηκε έστω λίγο. Η παράσταση τελειώνει με φως και αυτό ελπίζω να παίρνουν οι θεατές μαζί τους.
Φέτος, έχετε ασχοληθεί και με την ρομαντική ιστορία του Συρανό στην παιδική σκηνή του Θεάτρου ΧΩΡΑ. Ποιες οπτικές της ιστορίας του «μιλούν» στις παιδικές ψυχές στο σήμερα;
Τα παιδιά συνδέονται με τον Συρανό γιατί είναι ένας ήρωας που τους μοιάζει. Δεν είναι πανέμορφος, δεν είναι τέλειος, είναι και εγωιστής και ξεροκέφαλος και θυμώνει και ζηλεύει και απ ‘όλα! Και μέσα σε όλα τον κοροϊδεύουν και για τη μεγάλη μύτη του, μέσα σε όλα το κορίτσι που αγαπά, αγαπά κάποιον άλλον! Τι κάνει όμως για όλα αυτά; Δεν τα παρατά ποτέ, απαντά στη βία με ομορφιά με ποίηση, με χιούμορ! Στηρίζει μέχρι τέλους τους ανθρώπους που αγαπά και καταφέρνει να βγαίνει πάντα νικητής όχι σαν ένας σούπερ ήρωας αλλά σαν ένας άνθρωπος όπως εσύ κι εγώ.
Info:
- Η Ελένη Βλάχου παίζει στην παράσταση «Σπυριδούλες» της Ν.Μαιστράλη σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη, Χάρη Κρεμμύδα και παραγωγή των 4Frontal στο θέατρο Τζένη Καρέζη.
- Υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία στην παράσταση «Συρανό» για όλη την οικογένεια, σε παραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, στο θέατρο Χώρα.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
