Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Επιμέλεια Συνέντευξης: Δήμητρα Τσιαούση
Η παράσταση «Μικρές Κυρίες», βασισμένη στο μυθιστόρημα της Louisa May Alcott παρουσιάζεται στο θέατρο Αλάμπρα σε διασκευή και σκηνοθεσία Αθηνάς Χατζηαθανασίου. Η ίδια δηλώνει: «Δε μου αρέσει ο ρεαλισμός των ενηλίκων. Είναι σκληρός». Η παράσταση είναι «μια διαδρομή προς την ενηλικίωση, ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μια ιστορία αγάπης και αλληλεγγύης». Η συζήτηση γυρίζει γύρω από την διασκευή του βιβλίου, για την αδερφική αγάπη, για την σύνδεση της παράστασης με το σήμερα και πολλά άλλα ενδιαφέροντα!
Η παράσταση είναι μεταφορά του γνωστού βιβλίου της Louisa May Alcott. Πώς καταφέρατε να περικλείσετε σε μια παράσταση την εκτενή ιστορία των αδερφών Μαρς; Έχετε κάνει μια επιλογή σκηνών;
Αναγκαστικά έπρεπε να γίνει μία επιλογή. Το βιβλίο (και τα δύο μέρη) είναι περίπου 700 σελίδες – καταλαβαίνετε σε πόσες ώρες παράστασης αντιστοιχεί αυτό. Βασικό κριτήριο στην επιλογή ήταν κατ’ αρχάς οι ίδιοι οι βασικοί χαρακτήρες. Επικεντρώθηκα πολύ στο να μη χάσει κανείς την ανάγλυφη αποτύπωση που πετυχαίνει με τόση μαεστρία η Άλκοτ. Από κει και πέρα άφησα λίγο την καρδιά μου να με καθοδηγήσει. Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, μελετούσα τη ζωή της Άλκοτ και προσπαθούσα να διαισθανθώ τι θα θεωρούσε εκείνη πιο σημαντικό. Τα ρηξικέλευθα «πιστεύω» της με τα οποία βρήκα κοινό τόπο με οδήγησαν μέχρι το τέλος. Ανακάλυψα συνδέσεις με τη Βιρτζίνια Γουλφ, την Τζέιν Ώστιν, συνδέσεις που διαπνέουν ακούσια το μυθιστόρημα (η Γούλφ έπεται της Άλκοτ άλλωστε) και συνειδητά την παράσταση. Κι έτσι όλα πήραν το δρόμο τους και, κάπως, βγάζουν νόημα μέσα από τα λόγια της Άλκοτ και μέσα από τη δίκη μου ανάγνωση.
Η παράσταση είναι ένα ταξίδι στην εποχή της αθωότητας; Πώς μιλάει στο σήμερα;
Προσωπικά, αυτή την αθωότητα αναζητώ κάθε μέρα. Πολύ ρομαντικό ίσως, αλλά μ’ αυτή την αθωότητα είναι όλα πιο φωτεινά. Δε μου αρέσει ο ρεαλισμός των ενηλίκων. Είναι σκληρός. Κι έχει φτάσει στο σήμερα αυτή η ενήλικη καχυποψία να προσπαθεί να μπουκάρει και στην παιδική ηλικία. Θα παλέψω όσο μπορώ για να μη συμβεί αυτό. Θα φωνάζω «αθωότητα» με όλο μου το είναι. Με τις παραστάσεις που κάνω, στο γιο μου στο σπίτι, με όποιο μέσο έχω. Χωρίς αθωότητα δεν μπορείς να ονειρευτείς πραγματικά. Και είναι μεγάλη δυστυχία να μη μπορείς να ονειρευτείς.
Κι έχει φτάσει στο σήμερα αυτή η ενήλικη καχυποψία να προσπαθεί να μπουκάρει και στην παιδική ηλικία. Θα παλέψω όσο μπορώ για να μη συμβεί αυτό. Θα φωνάζω «αθωότητα» με όλο μου το είναι
Είναι μια παράσταση κυρίως γένους θηλυκού από πλευράς κοινού;
Μου κάνουν κι άλλοι αυτή την ερώτηση και με παραξενεύει – ειδικά στην εποχή μας που γίνεται μία σαφής προσπάθεια, κατά των διακρίσεων λόγω φύλου. Οι πρωταγωνίστριες «Μικρές Κυρίες» τυγχάνει να είναι κορίτσια, υπάρχουν όμως και χαρακτήρες που είναι άντρες στην παράσταση και είναι και οι δικές τους ιστορίες στο επίκεντρο. Το να λέμε ότι οι «Μικρές Κυρίες» είναι έργο για κορίτσια είναι σα να λέμε ότι «ο μικρός πρίγκιπας» είναι μόνο για αγόρια ή ότι «η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» είναι μόνο για μπαρμπάδες.
Είναι το πρώτο ανέβασμα σε παιδική σκηνή στην χώρα μας;
Έχει ξανανέβει κάποια χρόνια πριν. 7-8 αν θυμάμαι καλά.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Γεράσιμο Γεννατά;
Πολύ αγαπημένος συνεργάτης και άνθρωπος. Είχαμε συνεργαστεί στους Αλιγάτορες του Γιάννη Λασπιά στο θέατρο Γκλόρια και στο «Σμύρνη μανίτσα μου» της Μάνιας Παπαδημητρίου. Με χαρά δέχτηκε να δανείσει τη φωνή του στον Ρόμπερτ Μάρτς, τον πατέρα των κοριτσιών που είναι στον πόλεμο.
Έχετε τριπλό ρόλο στην παράσταση αυτή, στη μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία. Πώς συμπληρώνονται οι ρόλοι μεταξύ τους;
Δύσκολος αυτός ο τριπλός ρόλος. Είναι θεατρική διασκευή άρα αναγκαστικά δουλεύοντάς το σκέφτεσαι πώς μπορεί να παρασταθεί σκηνικά. Στη μετάφραση σκέφτεσαι πώς ο λόγος μπορεί να μιληθεί, να είναι άμεσος και να δένει με τη δράση. Όποτε δεν είναι τρεις διαφορετικες δουλειές. Είναι μια που ξεκινάει από το τι θέλεις να πεις και πώς.
Τα αδέρφια μας ξέρουν όλες τις αφιλτράριστες πλευρές μας
Ποια η δύναμη της αδερφικής αγάπης σε σχέση με την φιλική;
Δε νομίζω ότι μπαίνει σε ζύγι. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Κανένας φίλος δε μαλώνει με τη μανία που μπορεί να μαλώσουν δυο αδέρφια. Τα αδέρφια μας ξέρουν όλες τις αφιλτράριστες πλευρές μας. Επίσης με τους φίλους ταιριάζεις κάπως γι’ αυτό καταλήγουν να είναι φίλοι σου. Με τ’ αδέρφια δεν ταιριάζεις απαραίτητα. Τ’ αγαπάς πέρα και πάνω από αυτό το μη ταίριασμα. Και καμιά φορά αυτή η αντίθεση και αντιπαλότητα είναι επειδή μοιάζετε πολύ και αρνείστε να το παραδεχτείτε. Όπως η Έιμυ και η Τζο Μαρτς. Πόσο εκνευριστικά είναι τα δικά μας χαρακτηριστικά στους άλλους! Η αδερφικη φιλία υπάρχει. Άνθρωποι που συνάντησες και γίναν οικογένεια σου. Και ειναι βαθιά αγάπη αυτή. Αλλά και πάλι διαφορετική απ’ την αδελφική.
Ποια άλλα ενδιαφέροντα έχετε;
Ου! Πολλά. Αλλά δεν προλαβαίνω. Μ’ αρέσει να τρέχω και να αθλούμαι. Προλαβαίνω καμία φορά ανάμεσα σε άλλα. Μου αρέσει το σινεμά και τα ταξίδια. Αυτή την περίοδο το βασικό μου ενδιαφέρον εκτός δουλειάς είναι κυνηγητό, κρυφτό, πυργάκια, κούνιες και παιδικά βιβλία. Α! Και να κάνω την κότα και το ποντίκι! Ο γιος μου εέναι ενός έτους, οπότε εκείνος αποφασίζει για τις λοιπές δραστηριότητες μας. Και είναι και αρκετά απαιτητικό αφεντικό. Αλίμονο μου αν δεν παίξω καλά την κότα!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ.
