Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Επιμέλεια συνέντευξης Δήμητρα Τσιαούση
Οι θεατές που μόλις παρακολούθησαν τον μονόλογο με τον Γιώργη Κοντοπόδη υποδυόμενο τον μεγάλο γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά βγαίνουν συγκλονισμένοι από την αίθουσα του Θεάτρου. Η παράσταση «ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ΧΑΛΕΠΑΣ, ο ΣΑΛόΣ άΓΙΟΣ» του Άγγελου Ανδρεόπουλου παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στο Θέατρο Αλκμήνη. Η τραγική φιγούρα του Τήνιου Χαλεπά παίρνει σάρκα και οστά μέσα από την εκπληκτική ερμηνεία του ηθοποιού. Αδράξαμε την ευκαιρία και συνομιλήσαμε με τον ηθοποιό που με βεβαιότητα έχει πολλά να μας εξομολογηθεί...
2ος χρόνος για τον συγκλονιστικο μονόλογο του Κοιμωμενου Χαλεπά. Πόσο δύσκολο ήταν να μπείτε στην ψυχοσύνθεση του μεγάλου Τήνιου γλύπτη;
Γιώργης Κοντοπόδης - 2ος χρόνος για αυτή την παράσταση που τόσο πολύ αγάπησα από την πρώτη μέρα που διάβασα το κείμενό της και που δόξα τω θεώ το ίδιο και οι θεατές από την πρώτη μέρα που την είδαν. Δεν μπορώ να απαντήσω για τον βαθμό δυσκολίας προσέγγισης του ανθρώπου αυτού και της ψυχοσύνθεσής του γιατί πρέπει να σας πω ότι το μόνο που απλά έκανα εγώ ήταν να προσπαθήσω να περάσω στο σώμα μου και στο μυαλό μου και την καρδιά μου τα υπέροχα λόγια του κειμένου που έχει γράψει ο Άγγελος Ανδρεόπουλος. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα τόσο αριστουργηματικό έργο που και απλά αν ένας ηθοποιός βγει στη σκηνή απλά ανοιχτός στο να δεχτεί τα λόγια και τα συναισθήματα που δημιουργεί δεν μπορεί παρά να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Αυτό που σίγουρα μπορώ να σας πω είναι ότι όταν τελείωσε η διαδικασία σύνθεσης του ρόλου και κάθισα πλέον εν ηρεμία και σκέφτηκα ότι μιλάμε για την πραγματική ζωή ενός ανθρώπου για γεγονότα και καταστάσεις που έχουν συμβεί και που δεν τις φαντάστηκε κάποιος θεατρικός συγγραφέας αυτό που ένιωσα είναι υποχρέωση μίας ειλικρινούς αφήγησης και έκτοτε αυτό είναι το μόνο που έχω στο μυαλό μου πριν από την έναρξη κάθε παράστασης.
έχω ψάξει μέσα μου να βρω και μία δικαιολογία για αυτή τη γυναίκα και νομίζω ότι την έχω βρει αυτή και για όλες τις μητέρες του κόσμου.
Η καταγκαστική σχέση με την μητέρα του πώς επιβράδυνε την καλλιτεχνική δημιουργικότητα του;
Εδώ έχω μία διφορούμενη απάντηση για σας θα ξεκινήσω λέγοντας ότι η επιταγές και οι επιβολές της μητέρας του Γιαννούλη Χαλεπά σαφώς επιβράδυνα αντικειμενικά την καλλιτεχνική του δημιουργία αν λάβουμε υπόψιν ότι για 14 ολόκληρα χρόνια αφού βγήκε από το ψυχιατρείο της Κέρκυρας ο Γιαννούλης Χαλεπάς τελούσε υπό την αυστηροί εποπτεία της μητέρας του η οποία δεν του επέτρεπε να σμιλέψει κάτι άρα αντικειμενικά χάσαμε δημιουργήματα 14 ετών από κει και πέρα αυτό που έχω να πω επειδή μ αρέσει πάντα να βρίσκω και τον αντίποδα στο κάθετη είναι ότι η μητέρα του Γιαννούλη Χαλεπά όπως οι περισσότερες μητέρες έμαθε να είναι μητέρα στην πλάτη των παιδιών της πρωτότοκού της. Δηλαδή από τη μία σαφώς είναι το βασικό άτομο το οποίο πρέπει να κατηγορήσουμε πολλά από τα δεινά της ζωής του Γιαννούλη Χαλεπά αλλά απ' την άλλη έχω ψάξει μέσα μου να βρω και μία δικαιολογία για αυτή τη γυναίκα και νομίζω ότι την έχω βρει αυτή και για όλες τις μητέρες του κόσμου.
"Όλα έρχονται καθυστερημένα", δήλωσε ο Γιαννούλης Χαλεπάς λίγο πριν το τέλος της ζωής του. Ποιοί ήταν οι λόγοι που συντελούν στην καθυστέρηση της αναγνώρισης ενός καλλιτέχνη;
Κατ' αρχάς αυτή η φράση του Χαλεπά δεν αποτελεί θέσφατο και δεν είναι δεδομένο ότι μόνο έτσι γίνονται μας το έχει αυτό άλλωστε αποδείξει η πορεία της καλλιτεχνικής πραγματικότητας. Στην περίπτωση του Χαλεπά αυτό δυστυχώς ίσχυσε απόλυτα αλλά και πάλι έχω να δηλώσω ευτυχώς ήρθε γιατί υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που τελειώνουν τη ζωή τους χωρίς να έχουν αγγίξει ούτε στο ελάχιστο την αναγνώριση και την αναγνωρισιμότητα. Από κει και πέρα στο ποιοι είναι οι παράγοντες μπορεί κανείς να αναφέρει χιλιάδες ή το ότι ένας καλλιτέχνης είναι μπροστά από την εποχή του και τα έργα του δεν μπορούν να λάβουν της ανταπόκρισης που τους αρμόζει παρά μόνο μετέπειτα μπορούμε να πούμε ότι εποχή έχει τους κανόνες της καλλιτέχνες δεν πηγαίνουν πάντοτε αναγκαστικά με τους κανόνες χιλιάδες άλλα πράγματα. Προτιμώ να εστιάσω στο ότι έστω και καθυστερημένα ήρθε στην περίπτωση βέβαια του Γιαννούλη Χαλεπά αρκετά καθυστερημένα αλλά και πάλι ήρθε.
να συμπάσχουν για τα 80 λεπτά της παράστασης με αυτόν τον άνθρωπο αλλά και στο τέλος να φύγουν έχοντας αποκομίσει κάτι όμορφο.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του θεατή, τι σας μεταφέρουν;
Είναι από τις λίγες φορές αν όχι η πρώτη φορά που μετά το τέλος της παράστασης πάντα κάποιοι θεατές περιμένουν να μου μιλήσουν. Τις περισσότερες δε φορές το υπέροχο είναι ότι δεν χρειάζεται καν να μου μιλήσουν, καθώς το βλέμμα τους κατά βάση το δακρυσμένο βλέμμα τους και ένα υπέροχο χαμόγελο που υπάρχει στα χείλη των θεατών μου δείχνουν ότι και κατάλαβαν τινά της ζωής αυτού του ανθρώπου και καταφέραμε να τους βάλουμε μέσα και να συμπάσχουν για τα 80 λεπτά της παράστασης με αυτόν τον άνθρωπο αλλά και στο τέλος να φύγουν έχοντας αποκομίσει κάτι όμορφο. Πέρα από τα συναισθήματα που μου μεταφέρουν οι θεατές αυτό που μου βαθιά με συγκινεί είναι όταν μου λένε ότι πηγαίνοντας σπίτι θα ψάξουν στο internet περισσότερες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη αυτό τη ζωή του οποίου δεν γνώριζαν μέχρι την ώρα που ήταν την παράσταση και αυτό για μένα είναι ένα τεράστιο κέρδος.
Αν μεταφέραμε στον χωροχρόνο τον ήρωα Χαλεπά στο σήμερα, πιστεύετε ότι θα έτυχε καλύτερης μεταχείρισης τόσο κοινωνικά όσο και ιατρικά;
Ιατρικά σίγουρα καθώς η επιστήμη ευτυχώς έχει κατά πολύ προχωρήσει από το 1800 κοινωνικά θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης αυτός θα θεωρεί το απλά εκκεντρικός, απόμακρος ίσως και δύστροπος και απόλυτα αφοσιωμένος στην τέχνη του αλλά σαφώς δεν θα είχε τη μεταχείριση που είχε εποχή που έζησε. Αλίμονο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Θα τολμούσα να πω ο φόβος του αγνώστου, ο φόβος του καινούργιου που θα μας βγάλει από τις νόρμες μας από τις συνήθειές μας από τη βολή μας.
Ο Χαλέπας εν ζωή κουβαλούσε επί δεκαετίες την ταμπέλα του Σαλού καλλιτέχνη. Ό,τι παρεκκλίνει από τη νόρμα είναι άρρωστο και κοινωνικά αποδιοπομπαίο ακόμη και στις μέρες μας;
Δυστυχώς δεν θα σας πω το αντίθετο, δυστυχώς ό,τι παρεκκλίνει από τη νόρμα θεωρείται κοινωνικά αποδιοπομπαίο αλλά έχω καταλήξει μέσα στο μυαλό μου ότι αυτή είναι μία διαδικασία της ανθρωπότητας και των νόμων που έχουμε επιλέξει να διέπουν την ύπαρξή μας, μία διαδικασία αποδοχής. Δυστυχώς για οποιοδήποτε πράγμα πριν την αποδοχή υπάρχει η αποπομπή σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό από την καθημερινότητά μας μέχρι πολύ ουσιαστικά ζητήματα. Το ιδανικό σε κάποια ιδανική κοινωνία θα ήταν η αποδοχή χωρίς την απόρριψη πριν αλλά θεωρώ ότι για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο έχει πολλά χρόνια μπροστά της η ανθρώπινη φυλή είμαι όμως σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα φτάσει και σε αυτό.
Τι ωθεί την κοινωνία να απορρίπτει το μοτίβο που δεν ακολουθεί το σύνηθες; Ίσως η έλλειψη ενσυναίσθησης;
Θα τολμούσα να πω ο φόβος του αγνώστου, ο φόβος του καινούργιου που θα μας βγάλει από τις νόρμες μας από τις συνήθειές μας από τη βολή μας. Οτιδήποτε θα μας κάνει να κοιτάξουμε λίγο παραπέρα και να δούμε διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους γίνονται τα πράγματα και με τους οποίους υπάρχουν οι συνάνθρωποί μας και είναι ευτυχισμένοι. Νομίζω ότι το θέμα της παρέκκλισης από τις νόρμες είναι ένα θέμα που ειδικά στη σημερινή μας πραγματικότητα είναι απόλυτα επίκαιρο και βρίθει παραδειγμάτων όχι μόνο η ελληνική αλλά η παγκόσμια πραγματικότητα του 2024. Αναμφισβήτητα ζούμε στην εποχή της κορύφωσης διεκδίκησης δικαιωμάτων και πιστεύω ότι μόνο σε καλό μπορεί να μας οδηγήσει όλη αυτή η γενική αναταραχή που υπάρχει στις μέρες μας γύρω από πολλά ζητήματα.
Ο Ανεκπλήρωτος έρωτας, η τυραννική εξουσία της μητέρας του αποτέλεσαν την αρχή της κατάρρευσης του;
Σε μία απόλυτα θεωρητική όπως καταλαβαίνετε απάντηση θα μπορούσα να σας πω ότι η αιτία ήταν η τυραννική εξουσία της μητέρας του και τα δεινά της πραγματικότητάς του και η απόρριψη από τον ένα και μοναδικό έρωτα που έμεινε ανεκπλήρωτος όσο ζούσε. Αλλά και πάλι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην κατάρρευση και πάλι δηλαδή αυτή η απάντηση είναι στα πλαίσια του ότι εγώ δεν θεωρώ ότι ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν ένας τρελός άνθρωπος αλλά ένας πολύ βασανισμένος άνθρωπος.
Η γλυπτική θεωρήθηκε υπαίτια για την ασθένεια του Χαλεπά. Πώς σχολιάζετε αυτήν τη διαπίστωση;
Η γλυπτική όπως η ζωγραφική όπως η υποκριτική όπως ο χορός όπως το τραγούδι όπως όλες οι μορφές τέχνης κάθε άλλο παρά υπαίτιες για ασθένειες είναι τουναντίον μπορούν να αποτελέσουν γιατρειά και πανάκια πολλές φορές.
ΥΓ: Η παράσταση Κοιμώμενος Χαλεπάς παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 18:15 έως τις 31/03 και κάθε Τετάρτη στις 20:15 για όλο τον Απρίλιο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΕΔΩ
