Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Επιμέλεια συνέντευξης Δήμητρα Τσιαούση
Η παράσταση «ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ» του Βίκτορος Ουγκό παρουσιάζεται με τεράστια επιτυχία στην σκηνή του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαϊδη. Καλέσαμε, λοιπόν, τον ηθοποιό Ρίνο Τζάνι που συμμετέχει σε αυτή την παραγωγή για να μας μεταφέρει το μήνυμα της παράστασης, την συνεργασία με τη σκηνοθέτη, την αγάπη του για το θέατρο…
Τι σας σαγηνεύει στην ιστορία των Άθλιων του Βίκτορος Ουγκό;
Αυτό που με σαγηνεύει στους Άθλιους του Βίκτορος Ουγκό είναι η πολυπλοκότητα των χαρακτήρων. Ο συγγραφέας έχει φροντίσει κανένας ρόλος να μην είναι μονοδιάστατος. Αυτές οι αντιθέσεις είναι που τους δίνουν ζωή και όταν μάλιστα περνάνε τόσες «περιπέτειες», τότε για μας τους ηθοποιούς είναι σαν να λέμε βούτυρο στο ψωμί μας!!
Η συνεργασία με τη σκηνοθέτη Κωνσταντίνα Νικολαΐδη μετράει χρόνια. Ποιο στοιχείο της σκηνοθεσίας της θαυμάζετε;
Με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη έχω την τιμή και τη χαρά να δουλεύω τα τελευταία χρόνια. Αυτός ο κοινός χρόνος που έχουμε περάσει μαζί, μας έχει δώσει την ευκαιρία να ανοίξουμε έναν διάλογο σε πολλά επίπεδα. Αυτό που θαυμάζω πολύ, ειδικά όταν καταπιάνεται με τη δραματοποίηση κάποιου μυθιστορήματος, είναι το πώς καταφέρνει να ζωντανέψει μια ιστορία, που ανεξάρτητα από το πότε έχει γραφτεί, παραμένει τόση σύγχρονη και επίκαιρη αναδεικνύοντας τα θέματα με τρόπο που τους προσδίδει μια φρέσκια ματιά και που απογυμνώνει τον πυρήνα του εκάστοτε ζητήματος.
Εσείς ποιους ρόλους υποδύεστε;
Εγώ στην παράσταση «Οι Άθλιοι» του Βίκτορος Ουγκό, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, που παρουσιάζεται στο «Θέατρον», στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» κάνω διάφορους ρόλους! Πότε είμαι ένας αστυνομικός, πότε ένας Γάλλος πολίτης κάποιας επαρχίας, πότε κάποιος θαμώνας μιας ταβέρνας και άλλοτε ένα μέλος του χορού που λειτουργεί σαν το υποσυνείδητο των ηρώων με τη σκοτεινή και τη φωτεινή πλευρά του. Αυτά, στο πρώτο μέρος της παράστασης. Στο δεύτερο μέρος είμαι κυρίως ο επαναστάτης Κομπεφέρ που τον αγαπώ πολύ, γιατί οραματίζεται έναν κόσμο φτιαγμένο από ιδανικά και αξίες, που στηρίζονται στην αγάπη, τον σεβασμό, την κατανόηση και την αποδοχή. Έναν κόσμο πολιτισμένο, στον οποίο η βία δεν χωρά.
Στόχος μου κάθε φορά είναι να φέρω εις πέρας αυτό που έχω να κάνω. Να καταθέσω την αλήθεια μου.
Ποια είναι τα μηνύματα που μεταφέρει το κείμενο στο κοινό;
Αυτό είναι κάτι που μπορεί να απαντήσει ο κάθε θεατής ξεχωριστά. Θέλω να πω πως εμείς είμαστε μέρος μιας παράστασης, που πραγματικά θίγει όλα τα θέματα και τα αναδεικνύει, πάντα με σεβασμό απέναντι στον συγγραφέα και χωρίς να αποκλίνει από αυτά που ο ίδιος αποτύπωσε στο χαρτί. Η σκηνοθέτης μας έχει φροντίσει η παράσταση να δώσει ό,τι χρειάζεται, ώστε ο θεατής να μπορεί να δημιουργήσει ένα συμπέρασμα, να πάρει ένα μήνυμα, όπως γράφει και η ερώτηση. Αλλά αυτό σαν διαδικασία είναι κάτι που κάνει το κοινό. Δεν είναι δική μας δουλειά. Εμάς το «καθήκον» μας είναι να δώσουμε όλα τα στοιχεία και τα εφόδια, ώστε ο κόσμος που το παρακολουθεί, να επικοινωνήσει με το έργο. Αυτό είναι το θαυμαστό με το θέατρο, αλλά και με την τέχνη γενικότερα. Δεν καθορίζει, δεν επιβάλει, αλλά προβληματίζει και μέσα από τον προβληματισμό προκύπτει το «μήνυμα» του έργου. Ένα μικρό παράδειγμα είναι το εξής ερώτημα, που μπορεί να σκεφτεί κάποιος, που βλέπει την παράσταση: «Τι θα γίνει οδηγός μας, σε διλήμματα που προκύπτουν μέσα μας, όταν από εξωγενείς παράγοντες προκύπτουν πυρηνικές εσωτερικές συγκρούσεις;» Ανάλογα, λοιπόν, τον θεατή, αυτό το ερώτημα θα έχει και την αντίστοιχη απάντηση που μάλλον δεν θα είναι η ίδια για όλους, αλλά όλοι θα μπουν σε διαδικασία να τη σκεφτούν.
Έχετε στο ενεργητικό σας παραστάσεις τόσο για ενήλικο κοινό όσο και για νεανικό. Κλίνεται προς κάποιο ιδιαίτερα;
Όχι. Στόχος μου κάθε φορά είναι να φέρω εις πέρας αυτό που έχω να κάνω. Να καταθέσω την αλήθεια μου. Δεν μπορώ να διαχωρίσω αν εκείνοι που παρακολουθούν είναι ενήλικες ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι πως όλοι, ενήλικες και μη, θέλουν να δουν την αλήθεια σου… Μην σας πω ότι το νεανικό κοινό είναι και πιο δύσκολο, γιατί δεν έχει κανένα φίλτρο και αν δεν τους αρέσει κάτι μπορεί και να στο φωνάξουν δυνατά την ώρα που είσαι επί σκηνής...
Όλοι λοιπόν θέλουν να δουν την αλήθεια σου, γιατί μόνο αυτή είναι που θα τους «μιλήσει» προσωπικά! Έτσι, θα επικοινωνήσουν. Αλλιώς θα κάθονταν σπίτι τους και θα διάβαζαν το έργο... αλλά δεν είναι το ίδιο.
ειδικά μετά την καραντίνα ο κόσμος έχει κάνει μια δυναμική στροφή στα θέατρα.
Πιστεύετε ότι το ελληνικό θεατρικό κοινό είναι απαιτητικό;
Ναι, θα πω. Οι Έλληνες θεατρόφιλοι είναι εξοικειωμένοι, το αγαπούν, μπορούν να το εκτιμήσουν και ειδικά μετά την καραντίνα ο κόσμος έχει κάνει μια δυναμική στροφή στα θέατρα. Και όταν οι παραστάσεις ξεπερνάνε τις προσδοκίες (και ευτυχώς έχουμε αρκετές) ο κόσμος το δείχνει με την παρουσία του. Πώς λοιπόν να μην είναι απαιτητικό ένα κοινό που έχει καταγεγραμμένη πορεία και έχει δει τόσα και τόσα έργα και πόσα από αυτά υπήρξαν αριστουργήματα;
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ.
