Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
με την Δήμητρα Τσιαούση
Ο τραγουδιστής Κώστας Μπίγαλης δεν χρειάζεται συστάσεις. Με τη μουσική και τα τραγούδια του έλαμψε τη δεκαετια του '90 φτάνοντας στο απόγειο της καριέρας του. Προερχόμενος από τα σπάργανα της ροκ μουσικής, πέρασε σε ακούσματα pop που έγραψαν ιστορία.
Με αφορμή την μεγάλη συναυλία προς τιμήν του τραγουδιστή των θρυλικών «Socrates” κάναμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από την μουσική του πορεία, την σχέση του με τον Αντώνη Τουρκογιώργη και το ρεύμα επανάστασης που έφερνε πίσω του και την μεγάλη συναυλία στήριξης στις 10 Οκτωβρίου στο Gagarin 205.
Η συναυλία αφιερωμένη στον Αντώνη Τουρκογιώργη που θα πραγματοποιηθεί στο Gagarin στις 10 Οκτωβρίου είναι δείγμα αλληλεγγύης στην κοινωνία και τους ανθρώπους της. Πως νιώθετε για αυτή την πρωτοβουλία;
Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε εγώ και όλοι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτή την συναυλία αλληλεγγύης και στήριξης σε αυτόν τον κορυφαίο μουσικό, κιθαρίστα, συνθέτη και τραγουδιστή των θρυλικών «Socrates”.
Τι σας κινητοποίησε περισσότερο να συμμετάσχετε στην μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στον τραγουδιστή εκπρόσωπο της ελληνικής ροκ;
Εμένα προσωπικά με κινητοποίησε η αδελφική φιλία με τον Αντώνη επί 30 χρόνια και η ανάγκη να συγκεντρωθούν χρήματα για να μπορέσει ο Αντώνης να πάει σε ένα ειδικό κέντρο αποκατάστασης, διότι υπάρχουν βάσιμες ελπίδες να ξαναπερπατήσει βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής του μετά απο τον Απρίλιο του 2010 που προέκυψε το σοβαρό πρόβλημα υγείας.
“Εγώ βέβαια είχα την τύχη ιδιαίτερα με τον Αντώνη να συνδεθώ με αδερφική φιλία και εκτός δουλειάς απολαμβάνοντας και το άλλο μεγάλο του χάρισμα που είναι το απίστευτο χιούμορ.”
Έχετε συνεργαστεί με τον Αντώνη Τουρκογιώργη στο παρελθόν και μάλιστα έχετε δηλώσει: «Και τα δύο αδέλφια, ο Αντώνης και ο Άκης Τουρκογιώργης, είναι εκπληκτικοί μουσικοί και με βοήθησαν πάρα πολύ σ’ αυτή την καταγραφή του προσωπικού στυλ». Πόσο δύσκολη είναι η διαμόρφωση του στιλ ενός καλλιτέχνη, βλέποντας στις μέρες μας την σωρεία καλλιτεχνών που ζητούν λίγη δημοσιότητα;
Ο Αντώνης και ο Άκης Τουρκογιώργης μου έκαναν την τιμή να παίξουν εκπληκτικές κιθάρες σχεδόν σε όλα τα τραγούδια μου, δίνοντας τους ψυχή, μουσική ποιότητα και μοναδική ταυτότητα και ήμουν, είμαι και θα είμαι παντοτινός θαυμαστής της απαράμιλλής μουσικής τους ιδιοφυΐας. Εγώ βέβαια είχα την τύχη ιδιαίτερα με τον Αντώνη να συνδεθώ με αδερφική φιλία και εκτός δουλειάς απολαμβάνοντας και το άλλο μεγάλο του χάρισμα που είναι το απίστευτο χιούμορ. Αν το γέλιο μακραίνει την ζωή...τότε εκτός από την ευφυή μουσική του προσφορά στην πορεία μου, του οφείλω και όσα χρόνια ζήσω...γιατί η χαρά του άφθονου γέλιου που χαρίζει στους φίλους του όλα αυτά τα χρόνιά είναι πράγματι μια ανεκτίμητη διαρκής πηγή ζωής. Το δε εκπληκτικό είναι ότι εξακολουθεί να μας χαρίζει πολύ γέλιο ακόμα και τώρα στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, για αυτό και εκτός από μουσικό τον θαυμάζω ακόμα πιο πολύ σαν ένα δυνατό και απίστευτα γενναίο άνθρωπο! Η διαμόρφωση προσωπικού στυλ ενός καλλιτέχνη δεν είναι εύκολη υπόθεσή, γιατί συνήθως είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων, αλλά εγώ ήμουν πολύ τυχερός που πριν 30 χρόνια το 1988, η κοινή μας με τον Αντώνη δισκογραφική εταιρεία Λύρα μας έφερε σε επαφή...και τα υπόλοιπα είναι ΙΣΤΟΡΙΑ....
“Η δικιά μας σημερινή κοινωνικά έχει κατά την γνώμη μου εχθρό την εγκληματική απάθεια και ημιμάθεια του «παρτακια» πολίτη, ο οποίος απαξιωτικά δεν ασχολείται με τα κοινά”
To θρυλικό συγκρότημα SOCRATES, στο οποίο χάρισε την φωνή του ο Αντώνης Τουρκογιώργης, αντιστάθηκε κατά κάποιο τρόπο στην Χούντα. Η δική μας κοινωνία ποιον έχει εχθρό της;
Το θρυλικό, κορυφαίο στην Ελλάδα ροκ συγκρότημα όλων των εποχών κατά την γνώμη μου οι “Socrates”, εκτός του ότι έχει γράψει μεγάλη μουσική ροκ ιστορία, ένα από τα άγνωστα επιτεύγματα του είναι οτι πράγματι «κοντράρισε» το χουντικό καθεστώς, δίνοντας στους νέους της εποχής μια διέξοδο ελεύθερης έκφρασης , που βέβαια οι πολιτιστικοί «ινστρουχτορες» του καθεστώτος δεν μπορούσαν σίγουρα να αποκωδικοποιήσουν και συνεπώς να λογοκρίνουν, λόγω του αγγλικού στίχου ο οποίος μπορούσε και πέρναγε μηνύματα από κάτω. Η δικιά μας σημερινή κοινωνικά έχει κατά την γνώμη μου εχθρό την εγκληματική απάθεια και ημιμάθεια του «παρτακια» πολίτη, ο οποίος απαξιωτικά δεν ασχολείται με τα κοινά με βάση την επικινδυνά ισοπεδωτική λογική ότι... »Όλοι ίδιοι είναι»... με αποτέλεσμα να παίρνει «στον λαιμό του» τους πολίτες που έχουν συνείδηση του καθοριστικού ρόλου της ενασχόλησης με τα κοινά και τις υποχρεώσεις τους να καθορίζουν με την γνωστική τους ψήφο την ζωή την δική τους, της οικογένειας τους και του κοινωνικού συνόλου στο όποιο διαβιούν. Ο Πλάτωνας άλλωστε πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια ήταν σαφής... « Ο πολίτης που δεν συμμετέχει στα κοινά «καταντάει»....γιατί περι «κατάντιας» πρόκειται...να κυβερνάται απο ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ.
Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε στον Αντώνη Τουρκογιώργη από την προσωπική σας δισκογραφία και γιατί;
Το σούπερ ροκ ντουέτο μας... «ΤΣΙΤΑ ΤΑ ΓΚΑΖΙΑ»...με απέραντη αδελφική ΑΓΑΠΗ...
Αναμφισβήτητα διαθέτετε πολλά στοιχεία ροκ στο προφίλ σας ξεκινώντας από την ροκ μουσική. Από την άλλη, έχετε υπηρετήσει και την pop σκηνή είτε δικά σας τραγούδια είτε μέσω άλλων καλλιτεχνών. Θα καταχωρούσατε κάπου το προσωπικό σας μουσικό στιλ? Υπάρχουν όρια στην δημιουργία;
Το «ευτύχημα» για μένα... ήταν ότι από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκα με το Ελληνικό άλμπουμ... «Με τον Ήλιο στους Ιχθείς» το 1989 ( είχε προηγηθεί το αγγλόφωνο “BIG ALICE” το 1984), κανείς μουσικοκριτικός δεν μπόρεσε ποτέ να με κατατάξει σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος και αυτό ισχύει μέχρι σήμερα και ομολογώ οτι μου αρέσει πολύ. Διότι αυτή ακριβώς η «αδυναμία» κατάταξης μου σε κάποια «ταμπέλα»... θεωρώ ότι πιθανόν είναι και η αιτία που μετά από τόσα χρόνια κάποια τραγούδια μου εξακολουθούν να αρέσουν κυρίως σε 35-40αρηδες που τότε ήταν στην εφηβεία και έχουν αναμνήσεις, με αποτέλεσμα να μπορώ κι εγώ ακόμα να επιβιώνω καλλιτεχνικά και οικονομικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και για αυτό νοιώθω πολύ τυχερός και είμαι ευγνώμων προς όλους τους αυτοαποκαλούμενους «Μπιγαλικούς» και όχι μόνο...χαχαχα..., για την συνεχή αγάπη και την στήριξη τους σε όλη αυτή την πορεία!
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.
