Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Είμαι μόνη μαμά ενός αγοριού 12 ετών. Λόγω των συνθηκών – το σπίτι μας είναι πολύ μικρό και έχει μόνο ένα υπνοδωμάτιο – ο γιος μου και εγώ κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι. Του είχα διαμορφώσει στη μία πλευρά του καθιστικού ένα δικό του χώρο με ένα μικρό κρεβάτι και ένα γραφείο αλλά όταν ήταν 7 ετών άρχισε να μη θέλει να κοιμάται στο δικό του και ερχόταν κάθε βράδυ στο δικό μου. Τον πρώτο καιρό προσπαθούσα να μην τον αφήνω αλλά ήμουν τόσο κουρασμένη που από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να επιμένω και τον άφησα να κοιμάται μαζί μου.
Σήμερα έχω καταργήσει εντελώς το δικό του κρεβάτι και έχω πάρει ένα μεγαλύτερο για να κοιμόμαστε και οι δύο. Όλα είναι μία συνήθεια. Συνηθίσαμε τόσα χρόνια να κοιμόμαστε μαζί και πλέον δεν θέλω να τον αποχωριστώ. Όσες φορές είπε από μόνος του θα κοιμηθώ στον καναπέ-κρεβάτι, ή βλέπει εφιάλτες ή προφασίζεται κάτι για να έρθει να κοιμηθεί μαζί μου.
Πέρυσι λόγω της πανδημίας πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο σπίτι των παππούδων του που μένουν λίγα τετράγωνα πιο πέρα. Βλεπόμασταν κάθε μέρα αλλά δεν μπορούσα να τον έχω σπίτι μαζί μου καθώς εργάζομαι ως νοσοκόμα και συνήθως έχω τη νυχτερινή βάρδια. Φέτος που είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα επέστρεψε σπίτι μας και άρχισαν πάλι τα ίδια.
Το γνωρίζω ότι δεν είναι πια παιδάκι αλλά έφηβος. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό να κοιμάται μαζί μου αλλά πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό; Μήπως του κάνω μεγαλύτερο κακό απ’ ότι νομίζω; Μήπως να του ξαναπάρω ένα δικό του κρεβάτι και να τον κρατάω αγκαλίτσα μέχρι να τον πάρει ο ύπνος; Ποιο είναι το φυσιολογικό εδώ; Μέχρι ποια ηλικία επιτρέπεται σε ένα παιδί να κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του; Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι μήπως του κάνω κακό και του προκαλέσω κάποτε προβλήματα με αυτή τη συνήθεια που έχουμε υιοθετήσει.
Παναγιώτα
Πηγή : singleparent.gr
