Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Όλες έχουμε το νου μας στα παιδιά 24 ώρες το 24ωρο, αλλά υπάρχουν και μερικές μαμάδες που τις βλέπεις και αναρωτιέσαι αν ξεκολλάνε ποτέ το βλέμμα τους απ’ τα παιδιά τους. Και είναι αλήθεια ότι οι υπόλοιπες έχουμε την τάση να τις κρίνουμε αρνητικά και να κάνουμε εκτιμήσεις για το πως θα εξελιχθούν τα παιδιά τους ως ενήλικες. Παρ’ ολ’ αυτά, η κάθε μαμά κουβαλάει τα δικά της βιώματα και ίσως είναι άδικο να βγάζουμε συμπεράσματα τόσο γρήγορα.
«Είμαι η μαμά που δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα γινόμουν. Είμαι η μαμά ''ελικόπτερο'', όπως λένε, η υπερπροστατευτική.
Το ξέρω όμως και το κάνω συνειδητά, επειδή θέλω. Παρ’ όλ’ αυτά, καμιά φορά ξεχνιέμαι και συμβαίνει κάτι που μου θυμίζει ότι βρίσκομαι μονίμως μια ανάσα από την υπερβολή. Και εγώ και ο άντρας μου.
Πρόσφατα, ο γιος μου έπαιζε με άλλα παιδάκια στην αυλή μας. Σε μια άλλη γωνιά, μια παρέα γονιών κάθονταν και συζητούσαν, γελούσαν, περνούσαν καλά γενικώς. Μου έγνεψαν να πάω, αλλά εγώ τους χαμογέλασα και έστρεψα το βλέμμα μου πίσω στον γιο μου.
Και ήθελα πολύ εκείνη τη στιγμή να αράξω με τους άλλους γονείς, να γελάσω κι εγώ και να κουβεντιάσω ανέμελη.
Αλλά δεν μπορούσα.
Ίσως με τα χρόνια, αν το δουλέψω αρκετά και αν δω το παιδί μου να στέκεται στα πόδια του, να χαλαρώσω κι εγώ. Να πάψω να σκέφτομαι το χειρότερο ενδεχόμενο κάθε ώρα και στιγμή.
Αλλά μέχρι τότε, θα παραμείνω μια υπερπροστατευτική μαμά για να κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια».
Πηγή: herviewfromhome.com
