Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Η ανώνυμη γυναίκα ανέφερε ότι η 9χρονη κόρη της είχε ξεπεράσει τα όρια τον τελευταίο καιρό κάνοντας αγενή σχόλια για τα ρούχα, το βάρος και άλλα χαρακτηριστικά των ανθρώπων γύρω της.
“Μιλούσε πολύ άσχημα, υποτιμητικά και με αγένεια για όλους. Έλεγε πράγματα που εγώ και ο σύζυγός μου δεν θα λέγαμε ποτέ για κανέναν άνθρωπο. Κάθε φορά που έκανε ένα απρεπές σχόλιo, της κάναμε παρατήρηση, της εξηγούσαμε ότι δεν είναι σωστό να μιλάει έτσι και ότι καλό θα ήταν την επόμενη φορά να σκέφτεται πριν μιλήσει“.
Ένα βράδυ που σχόλασε λίγο νωρίτερα αποφάσισε να φτιάξει για πρώτη φορά στη ζωή της μοσχαράκι στιφάδο. Ο σύζυγός της κοιμόταν γιατί δούλευε βράδυ. Μόλις ετοιμάστηκε το φαγητό, σέρβιρε γεμάτη περηφάνια πρώτη την κόρη της βάζοντας έξτρα αλάτι, πιπέρι και λίγο θυμάρι στο πιάτο της.
«Χαίρομαι που προλαβαίνω και μαγειρεύω για την οικογένειά μου και εκείνο το βράδυ παρά την κούρασή μου είχα τη διάθεση να φτιάξω κάτι που δεν είχα φτιάξει ποτέ και ήταν και μπελαλίδικο. Να φανταστείτε πως μόλις μπήκα σπίτι έπεσα με τα μούτρα στο μαγείρεμα. Ούτε να αλλάξω δεν πρόλαβα. Ο άντρας μου ξύπνησε από τη μυρωδιά του φαγητού και χάρηκε πολύ γιατί στα τόσα χρόνια που είμαστε παντρεμένοι δεν είχα φτιάξει ποτέ στιφάδο».
Ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε θυμό και απογοήτευση όταν η κόρη της δοκίμασε το φαγητό και είπε: «Χωρίς να θέλω να σε προσβάλω μαμά, αλλά το φαγητό σου είναι χάλια. Είναι πικρό. Την επόμενη φορά να βάλεις λιγότερη δάφνη», κάτι που πείραξε πολύ τη μαμά, η οποία είχε βάλει όλη της την τέχνη.
«Την κοιτούσα για δέκα ολόκληρα δευτερόλεπτα με ανοιχτό το στόμα χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη. Είχα μόλις επιστρέψει μετά από βάρδια 12 ωρών στο νοσοκομείο που εργάζομαι και αντί να τους φτιάξω κάτι απλό ή να πάρω κάτι απέξω έκατσα να φτιάξω βραδιάτικα στιφάδο. Δεν ήμουν σίγουρη πώς έπρεπε να αντιδράσω. Πληγώθηκα και θύμωσα αλλά δεν μου αρέσει να υψώνω τη φωνή μου. Παρά τις συζητήσεις που είχαμε κάνει, η συμπεριφορά της δεν είχε αλλάξει καθόλου. Εξακολουθούσε να είναι πικρόχολη και προσβλητική».
Όπως είπε η μαμά, αν το φαγητό της ήταν χάλια ή ήταν έστω και λίγο πικρό, θα το παραδεχόταν, δεν είχε λόγο να μην το κάνει.
«Ο σύζυγός μου συμφωνούσε μαζί μου. Το φαγητό ήταν μία χαρά, ούτε πικρό ήταν, ούτε τίποτα. Το ένα και μοναδικό φύλλο δάφνης που είχα χρησιμοποιήσει ήταν ακόμα στην κατσαρόλα, ούτε καν στο πιάτο της. Δεν ξέρω γιατί αλλά ήθελε να βρει ένα τρόπο να με προσβάλλει και να με μειώσει.
Έτσι όταν βρήκα το κουράγιο να μιλήσω, της είπα ήσυχα και ωραία ότι αν δεν της αρέσει το φαγητό της δεν χρειάζεται να το φάει. Την έστειλα στο δωμάτιό της τιμωρί. Θα έμενε νηστική μέχρι το πρωί που θα έτρωγε το πρωινό της.
Τώρα θα κάτσει στο δωμάτιό της να αναλογιστεί τη συμπεριφορά της ακόμα και αν ο σύζυγός μου πιστεύει ότι κάπου το παράκανα.
Ας πεινάσει και μία φορά μπας και μάθει να προσέχει τις κουβέντες της στο μέλλον. Τι θα γινόταν αν το έλεγε αυτό στην ηλικιωμένη μητέρα μου αντί σε μένα; Τι θα συνέβαινε αν έλεγε κάτι σκληρό σε κάποια φίλη της και κατέστρεφε τη φιλία τους; Δεν ξέρω πώς αλλιώς να της δώσω να καταλάβει ότι μερικές φορές είναι καλύτερο να μασάς παρά να μιλάς και ότι πρέπει να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό μας πριν μιλήσουμε».
