Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Όπως λέει, το τάισμά τους δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα και έχουν γεύση ακριβής μπριζόλας.
Όταν είδε έναν τύπο να ψήνει ένα περιστέρι σε μια σούβλα, σε μια εκπομπή τύπου Survivor, ο κάτοικος του Κάλγκαρι, Curtis Fagan, αποφάσισε ότι ήθελε να δοκιμάσει ο ίδιος το συγκεκριμένο πουλί.
Το Κάλγκαρι επισήμως τα θεωρεί παράσιτα και οι κάτοικοι μπορούν εν λευκώ να τα φάνε, αρκεί να γίνεται με ανθρώπινο τρόπο και όχι με παράνομο όπλο. Έτσι, στα τέλη της περασμένης χρονιάς, ο 37χρονος και ο συγκάτοικός του πήγαν στην υπόγεια διάβαση κοντά στο σπίτι τους.
«Τα περιστέρια εκεί κρύβονταν σε ένα μικρό σημείο και μαζεύονταν το ένα κοντά στο άλλο», είπε ο Fagan. «Πετάς πέτρες και ό,τι πέσει είναι το βραδινό σου». Μαρινάρισαν και τηγάνισαν το πρώτο τους περιστέρι. Το σπιτικό κουρκούτι που δοκίμασαν δεν ήταν σπουδαίο αλλά το περιστέρι ήταν φανταστικό, σύμφωνα με τον Fagan. «Ήταν σαν την πιο τρυφερή και ακριβή μπριζόλα που είχα φάει».
Έχοντας μεγαλώσει στο Prince George της Βρετανικής Κολομβίας, όπου το κυνήγι είναι σύνηθες, ο Fagan είναι εξοικειωμένος με την ιδέα να κοιτάζει το φαγητό του κατά πρόσωπο. Όταν ήταν μικρός, βοήθησε στο σφάξιμο μιας άλκης και αργότερα δούλευε σε χασάπικο. Ο Fagan είπε ότι ως αυτιστικό άτομο ενδιαφερόταν επιπλέον για την κατανάλωση του περιστεριού και την εξημέρωσή του, επειδή το θεωρούσε λίγο παράξενο και ελαφρώς ιδιαίτερο.
Ο Fagan τώρα έχει 17 περιστέρια και πέντε ζεύγη που αναπαράγονται στο γκαράζ του – κάποια στιγμή είχε μέχρι και 35. Ο περιστερώνας του είναι εξοπλισμένος με κουβάδες, χαρτόκουτα μέσα σε χαρτόκουτα, σακούλες χωμένες σε ανοιχτά σημεία, άχυρα και κλαδιά.
Όταν τα πρωτοπήρε προσπαθούσαν συχνά να το σκάσουν από την πόρτα στο γκαράζ παραδέχτηκε ο Fagan. Τώρα είναι σαν στο σπίτι τους.
Αυτό που κάνει ο Fagan δεν είναι τίποτα πρωτότυπο. Η εξημέρωση των περιστεριών συμβαίνει εδώ και 10.000 χρόνια. Στοιχεία ότι οι άνθρωποι τα έτρωγαν, υπήρχαν στην αρχαία Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία. Αυτά τα πιτσούνια που σερβίρουν στα εστιατόρια σήμερα μάλλον σφαγιάστηκαν πριν η ικανότητά τους να πετάνε κάνει το κρέας τους σκληρό, συνήθως τέσσερις βδομάδες μετά τη γέννηση.
Γιατί λοιπόν δεν τρώνε περιστέρια περισσότεροι κάτοικοι της Βόρειας Αμερικής; Ο συσχετισμός με τους κάδους και τις κουτσουλημένες τέντες και τα περβάζια σε αστικό τοπίο, μάλλον τα έκαναν να χάσουν τη δημοφιλία τους ως προς την εξημέρωση σε σχέση με τις κότες ή άλλα πουλερικά.
«Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα αρχίσουν να τρώνε, δεν φαίνονται και πολύ λαχταριστά επειδή ζουν σε μια βρόμικη πόλη όπως εμείς», είπε στο VICE ο Andrew Blechman, συγγραφέας του Pigeons: The Fascinating Saga of the World’s Most Revered and Reviled Bird.
Υπάρχει επίσης ανησυχία ότι τα πράγματα που μπορεί να φάνει περιέχουν μόλυβδο ή άλλους ρύπους, παρόλο που αυτό μάλλον δεν ισχύει για τα πιτσούνια που βρίσκεις σε ένα εστιατόριο ή τα περιστέρια που εκτρέφει ο Curtis, με τροφή που διαλέγει ο ίδιος.
Τα πιτσούνια ζυγίζουν μισό κιλό. Εν συγκρίσει, οι κότες και οι πάπιες συνήθως ζυγίζουν τρία και τέσσερα κιλά αντίστοιχα. Και σε αντίθεση με τα κοτοπουλάκια και τα παπάκια που γεννιούνται με τα μάτια τους ανοιχτά και μπορούν να κινούνται μόνα τους και να τρώνε μόνα τους σε λίγες μέρες, τα πιτσούνια θέλουν φροντίδα και τάισμα από τους γονείς τους για τέσσερις εβδομάδες. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέσο ζεύγος περιστεριών μπορεί να μεγαλώσει 12 με 14 πιτσούνια τον χρόνο, ενώ μια κότα μπορεί να έχει πάνω από 100 γονιμοποιημένα αυγά τον χρόνο.
Αλλά για τον Fagan, είναι μια ευκαιρία να φάει κάτι από την περιοχή του και, μάλιστα, φθτηνά. Με τη νέα του προσθήκη στη διατροφή του, έχει γλιτώσει περίπου 70 ευρώ σε ψώνια τον μήνα. Αυτό δεν περιλαμβάνει τα 30 ευρώ που ξοδεύει σε τροφή για τα περιστέρια, που είναι ένα σπιτικό μίγμα από σπόρους, κεχρί, πίτουρα, λαρδί φακές, μαύρη ζάχαρη και πρωτείνη με ασβέστιο και άλλες βιταμίνες μαζί με μπαχαρικά. Ο χρόνος φροντίδας είναι περίπου 20 λεπτά τη μέρα.
Χρησιμοποιεί παγίδες και δίχτυα για να πιάνει αυτά που δεν θέλει να φάει αμέσως. Αυτά που σκοτώνει έχουν βασιλική περιποίηση: όταν είναι για προσωπική κατανάλωση αφαιρώ γρήγορα και με προσεκτικά το κεφάλι αφού το κοιμίσω», είπε ο Fagan. «Βάζω το κεφάλι τους κάτω από ένα φτερό και τα κουνάω μέχρι να χαλαρώσουν. Αποκοιμιούνται και όλα τελειώνουν πριν ξυπνήσουν».
Ο Fagan θέλει να βγάλει μερικά λεφτά από αυτό. Στόχος είναι τα 100 με 300 περιστέρια τον μήνα, αλλά πρώτα πρέπει να βρει ένα σφαγείο στην περιοχή για τις μικρές ανάγκες του ή να φτιάξει το δικό του (το επιμελητήριο του Κάλγκαρι δεν δίνει άδεια πώλησης για περιστέρια που εκτρέφονται και σφαγιάζονται σε κατοικίες).
Επίσης, είχε να αντιμετωπίσει αντιδράσεις από φίλους και γνωστούς, σε ό,τι αφορά τη νέα του ζωή, αν και οι γείτονες ακόμα δεν έχουν παραπονεθεί.
«Στην αρχή τους φαινόταν σαν να είμαι κανένας serial killer και μετά αναρωτιούνταν για τη γεύση», λέει ο Fagan που περιγράφει το κρέας περιστεριού ως παρόμοιο με το κρέας πάπιας ή βοδινό wagyu. Επειδή είναι σκούρο κρέας, δεν χρειάζεται να σερβίρεται καλοψημένο.
Μετά από λίγο πειραματισμό, ο Fagan συστήνει καρύκευμα με αλάτι, πιπέρι και φασκόμηλο. «Βάζεις δυο κρεμμύδια και σκόρδο μέσα στο πουλί και το γεμίζεις με λίγο χοιρινό λουκάνικο. Το ψήνεις 35 με 45 λεπτά στους 180 βαθμούς και βγαίνει medium-rare. Έχει γεύση μπριζόλας». Ο Fagan το σερβίρει συχνά με κολοκύθα και ριζώδη λαχανικά.
«Ένα αρκεί, επειδή το κρέας είναι πλούσιο και λιπαρό».
Μπορεί να τα τρώει, αλλά είναι και τα κατοικίδιά του του .Ο αγαπημένος του είναι ο Buddy Bird, τον οποίο ο Fagan έπιασε πολύ μικρό. «Είναι εξημερωμένος λίγο ή πολύ πια επειδή είναι μικρός και λίγο φλωράκος και τα άλλα πουλιά τον πειράζουν».
«Λίγο μετά, μερικά πουλιά γίνονται πιο μαλακισμένα από άλλα πουλιά. Συνήθως τρία ή τέσσερα, από τα 24. Αυτά τα μαγειρεύεις πρώτα».
