Το ΟΧΙ τότε δεν ήταν απλά μια λέξη… αλλά στάση ζωής προς τον θάνατο!

 

Προσπαθώ να κατανοήσω το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων εκείνης της εποχής, από τότε που πήγαινα σχολείο και άρχιζα να αντιλαμβάνομαι τη σημαντικότητα του Έπους του 40.

 

Ακόμα προσπαθώ να μπω στη θέση και στη σκέψη των ηρώων Ελλήνων που θυσίασαν τα πάντα για αξίες και ιδανικά όπως η πατρίδα και η θρησκεία, αρμονικά συνδεδεμένες στα βάθη των αιώνων.

 

Είμαι βέβαιος ότι ποτέ δεν πρόκειται να αντιληφθώ αυτό το μεγαλείο τους, εκτός και αν βρεθώ σε παρόμοια κατάσταση.

 

Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι με τη λογική μπορώ να δώσω μια ερμηνεία, σε σχέση πάντα με τα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην πολύπαθη πατρίδα μας. 

Και η λογική λέει ότι οι τότε Κυβερνώντες όταν έλεγαν το ΟΧΙ, δεν πρόφεραν απλά μια λέξη για τα μάτια του κόσμου.

Έλεγαν ΟΧΙ και το εννοούσαν.

Και συγκεκριμένα, ο Ιωάννης Μεταξάς, όπως μάθαμε στο δημόσιο σχολείο, όταν είπε το ΟΧΙ, ως ο τότε Κυβερνήτης της Ελλάδας, ακολούθως το έκανε πράξη και μαζί του και όλοι οι Έλληνες!

Δεν είπε ούτε ΝΟΧΙ (μισό ναι μισό όχι) ούτε ΟΧΙ που μεταλλάχθηκε σε ΝΑΙ!

Είπε ΟΧΙ και το εννοούσε. Και ακολούθησαν οι Έλληνες με το δικό τους ΟΧΙ στην πράξη. Και ενώ γνώριζαν ότι η στάση ζωής τους αυτή το πιθανότερο ήταν να τους οδηγήσει στο θάνατο!

Σχήμα οξύμωρο... Στάση ζωής που οδηγεί στο θάνατο!

Εκεί άλλωστε κρύβεται και το μεγαλείο της ψυχής τους, το οποίο εύχομαι από καρδιάς να μη χρειαστεί να επιδείξουμε και εμείς, η νέα γενιά των Ελλήνων σε αντίστοιχες καταστάσεις... 

 

Γιατί όπως αποδείχτηκε, δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο ελάχιστο ακόμα και σε πιο ''light'' καταστάσεις σε σχέση με αυτές του Έπους του 1940!

 

Τιμούμε λοιπόν και φέτος όλους και όλες εκείνες που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα πραγματικά ελεύθεροι και να χαιρόμαστε τις χαρές της δημοκρατίας.

Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες!