Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Ο ύπνος είναι μια ανάγκη της ζωής. Τον χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε και να το μην κοιμόμαστε αρκετά μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.
Ρώσοι επιστήμονες αποφάσισαν να κάνουν ένα πείραμα για να δουν αν θα μπορούσαν να παρακάμψουν το όλο θέμα του ύπνου, και να κρατήσουν ανθρώπους ξύπνιους, όχι μόνο γιαημέρες, αλλά για εβδομάδες.
Τα αποτελέσματα ήταν σοκαριστικά!
Πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπου πέντε άνδρες στρατολογήθηκαν για τη μελέτη. Ήταν εχθροί του κράτους. Η μελέτη στέρησης ύπνου είχε ως στόχο να χρησιμοποιεί μικρές δόσεις πειραματικού αερίου που θα εξαλείψει οποιαδήποτε ανάγκη για ύπνο.
Είχαν τοποθετηθεί σε ένα σφραγισμένο περιβάλλον. Με αυτό τον τρόπο οι ερευνητές δεν θα εκτίθονταν στο πειραματικό αέριο. Οι κρατούμενοι είχαν μικρόφωνα για να επικοινωνούν, και είχαν τρεχούμενο νερό, φαγητό, τουαλέτα, και βιβλία για να διαβάσουν. Όλα αυτά ήταν αρκετά μόνο για ένα μήνα.
Ημέρα 3. Και τα πράγματα στην πραγματικότητα πήγαιναν καλά. Η συμφωνία με τους κρατούμενους, η οποία προφανώς ήταν ψεύτικη, ήταν ότι αν δεν κοιμηθούν για 30 ημέρες, μετά θα ήταν ελεύθεροι.
Ημέρα 5. Η παράνοια εμφανίστηκε. Φάνηκε να υπάρχει κάτι σαν παιχνίδι, όπου πίστευαν ότι κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των επιστημόνων και προδίδοντας τους συγκρατούμενους της φυλακής τους ήταν το κλειδί.
Ημέρα 10. Άρχισαν τα ουρλιαχτά. Επί 3 ώρες ένας κρατούμενος έτρεχε πέρα δώθε συνεχώς σε όλη την αίθουσα, ουρλιάζοντας σε συγκεκριμένο σημείο να μην είναι σε θέση να ακούγεται ο ήχος που έβγαζε. Οι φωνητικές χορδές του είχαν σχιστεί.
Δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση από τους άλλους κρατούμενους σχετικά με την κραυγή.
Ξαφνικά φάνηκε η σιωπή στο θάλαμο. Οι επιστήμονες δεν άκουγαν τίποτα, έτσι ώστε χρησιμοποίησαν την ενδοεπικοινωνία, κάτι που δεν σκόπευαν να κάνουν, προκειμένου να αποσπάσουν μια απάντηση από τους κρατούμενους. Τους είπαν ακόμη πως αν ανταποκρίνονταν θα απελευθερώνονταν. Αυτή την απάντηση πήραν από μια ήρεμη φωνή:
«Δεν θέλουμε πλέον να ελευθερωθούμε.«
Ημέρα 15. Το διεγερτικό αέριο απομακρύνεται από το θάλαμο. Αντικαταστάθηκε με φρέσκο αέρα. Αλλά οι κρατούμενοι άρχισαν να ικετεύουν για το αέριο. Οι στρατιώτες τότε ήρθαν για να πάρουν τους φυλακισμένους. Τέσσερις από τους πέντε εξακολουθούσαν να αναπνέουν. Δεν είχαν φάει για 5 ημέρες. Ο άνθρωπος που ήταν νεκρός, του έλειπαν κομμάτια σάρκας. Κυρίως από τους μηρούς και το στήθος του.
Αυτοί που ήταν εν ζωή τους έλειπε επίσης δέρμα και σάρκα και είχαν πληγές, η οποίες φαινόταν να είναι αυτοτραυματισμοί. Εν τω μεταξύ, το πτώμα ήταν κάτι που ακόμη και οι στρατιώτες δεν ήθελαν να πάνε κοντά πόσο μάλλον να το φέρουν έξω.
Ένας κρατούμενος σκοτώθηκε στη διαδικασία προσπαθώντας να απελευθερώσει τα υποκείμενα. Ακολούθησε βία. Ένας από τους κρατούμενους εξήγησε γιατί ενεργεί βίαια κατά την προσπάθεια να ελευθερωθεί. Είπε απλά:
«Πρέπει να παραμείνω ξύπνιος.«
Στο τέλος του ξεσπάσματος, θα ήταν μόνο ένα από τα αρχικά πέντε που θα παρέμενε όταν στρατιώτες και ερευνητές άρχισαν να πυροβολούν τους φυλακισμένους.
«Τι είσαι;» ρώτησε ο ερευνητής.
«Έχετε ξεχάσει τόσο εύκολα;» το υποκείμενο ρώτησε με ένα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπό του. «Είμαστε εσείς.»
Ο ερευνητής προχώρησε στη συνέχεια πυροβολώντας τον κρατούμενο στην καρδιά, με τα λόγια του τελευταίου να είναι:
«Τόσο… κοντά … στην … ελευθερία.«
Πηγή / Copyright: damn.com
