Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
...του Σαράντου Ευσταθόπουλου
Κατέθεσε βιογραφικό και έγινε δεκτός σε ένα από τα πιο σημαντικά private club του Λονδίνου, το Devonshire Club, ως Membeship Sales Manager με ετήσιες αποδοχές 35.000 λίρες Αγγλίας και 20% bonus.
«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» ακούμε από τους γονείς και τους παππούδες μας, από τότε που ήμασταν παιδιά... και τελικά μάλλον αποδεικνύεται η διαχρονικότητα του ρητού στις μέρες μας.
Βλέπετε εκείνοι είχαν ζήσει τα κύματα των Ελλήνων μεταναστών προς ΗΠΑ, Αυστραλία, Γερμανία, Καναδά.
Κάτι αντίστοιχο ζούμε και εμείς στα χρόνια της κρίσης, με χιλιάδες νέων να εγκαταλείπουν την Ελλάδα, με στόχο όχι τη μεγάλη ζωή ή τα πολλά λεφτά, αλλά τα αξιοπρεπώς στοιχειώδη που δικαιούνται μετά από τόσο κόπο και αγωνία ετών!
Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Πειραιώτης Βαγγέλης Τσιρώνης, ο οποίος ενώ προσπάθησε αρκετά προκειμένου να μην εγκαταλείψει την πατρίδα του, τελικά τον κέρδισε το Λονδίνο, για το οποίο αναχώρησε πριν λίγες μέρες, έχοντας εξασφαλίσει μια πολύ καλή θέση εργασίας, ανάλογη των τυπικών προσόντων (πτυχίο, μεταπτυχιακό κλπ) και της προϋπηρεσίας του!
Στοιχεία τα οποία δεν εκτιμήθηκαν ποτέ ή στην καλύτερη περίπτωση υποεκτιμήθηκαν στη «μαμά» Ελλάδα... στο όνομα της οικονομικής κρίσης.
Ο Βαγγέλης είναι ακόμα μια περίπτωση νέου Έλληνα, ο οποίος αποχωρίστηκε την χώρα και την οικογένειά του για ένα καλύτερο μέλλον!
Το οποίο σίγουρα θα έχει, όπως άλλωστε και πολλά λαμπρά μυαλά Ελλήνων που ξενιτεύονται, μιας και η χώρα τους δεν είναι ικανή τα αξιοποιήσει.
Δείτε την συγκλονιστική ανάρτηση του Βαγγέλη Τσιρώνη στα κοινωνικά δίκτυα, που κάνει το γύρο του Διαδικτύου και αποδίδει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια:
Ανάμεικτα συναισθήματα...Παλεύεις να μείνεις στην πατρίδα σου μέχρι τελευταία στιγμή , μέχρι να ακούσεις την αναγγελία ότι η πύλη για επιβίβαση άνοιξε....μέχρι να μπεις στο αεροπλάνο.
Μέσα σε 3 χρόνια διάλεξα για δεύτερη φορά τον δύσκολο δρόμο της εργασίας στο εξωτερικό , αφήνοντας την πατρίδα μου για το Λονδίνο.
Μια πατρίδα που στα δύσκολα, αφήνει τα παιδιά της να αναζητήσουν μια καλύτερη προοπτική για την ζωή τους σε μια άλλη χώρα. Σε μια χώρα που αναγνωρίζεται η αξία τους, οι σπουδές τους και η προϋπηρεσία τους. Σε μια χώρα που δεν εξαρτάσαι από κανέναν παρά μόνο από τον εαυτό σου. Ούτε από κολλητούς ούτε από βύσματα ούτε από πολιτικές διασυνδέσεις πάσης φύσεως.
Επέλεξα οι μεταπτυχιακές μου σπουδές να είναι στον τομέα του τουρισμού. Στη δεύτερη πιο σημαντική βιομηχανία της χώρας μας μετά την ναυτιλία. Σε έναν τομέα που η εργασία ανθίζει και οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις αποκομίζουν τεράστια ποσά κάθε χρόνο, συνεχώς αυξανόμενα.
Εργάζεσαι με πάθος , πολλές ώρες καθημερινά σε έναν ανταγωνιστικό χώρο και δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Και φτάνει η στιγμή που καταλαβαίνεις πως η δουλεία η οποία κάνεις αξίζει το κάτι παραπάνω. Τι πιο λογικό λοιπόν από το να αιτηθείς παραπάνω χρήματα... όχι γιατί έτσι σου ήρθε αλλά γιατί πραγματικά τα αξίζεις. Και έρχεται η απάντηση της εταιρείας ότι δεν μπορούμε να δώσουμε παραπάνω από όσα σου δίνουμε. Και αρχίζεις να αναζητάς εργασία στην Ελλάδα.
Αναζητάς μια εργασία αξιοπρεπή με τις απολαβές που ξέρεις ότι αξίζεις...και η ειρωνεία είναι πως και οι εταιρείες που σε καλούν για συνέντευξη ξέρουν πως αξίζεις τα χρήματα που ζητάς.
Περιμένεις 15 μέρες απάντηση από εταιρείες που νομίζουν ότι είναι μεγέθους JP Morgan και σου λένε ότι έχουμε πολύπλοκες δομές για την πρόσληψη.
Οι απαντήσεις που έλαβα από μεγάλες τουριστικές εταιρείες και ξενοδοχεία 5* στην Ελλάδα είναι οι παρακάτω:
¨Τα αξίζετε τα χρήματα που ζητάτε αλλά δυστυχώς δεν μας το επιτρέπει η φορολογία να σας τα δώσουμε¨
¨Βολεύεστε με 1000 ευρώ και να τα βρούμε στα μπόνους αν τα πιάσετε?¨
¨Ευχαριστούμε για την προτίμησή σας στην εταιρεία μας αλλά δυστυχώς είσαστε overqualified και δεν θα μπορούμε να καλύψουμε τις απαιτήσεις σας¨
Ζητάς λοιπόν στην Ελλάδα του 2018, με 10 χρόνια προϋπηρεσία σε Ελλάδα και Λονδίνο, με 2 πτυχία και 2 ξένες γλώσσες 1500 ευρώ και δεν μπορούν ( ή δεν θέλουν) να τα δώσουν μεγάλες εταιρείες του κλάδου.
Και αφού έχεις εξαντλήσει τα περιθώρια στην Ελλάδα , στέλνεις με βαριά καρδιά το βιογραφικό σου στο Λονδίνο.
Έρχεται η συνέντευξη από ξενοδοχείο 5* στο σίτι του Λονδίνου, και η θέση που προκηρύχθηκε έχει ετήσιο μισθό 28.000 λίρες. Όταν με ρώτησαν λοιπόν τι απολαβές ζητώ, για να μην φύγω και να το παλέψω στην Ελλάδα τους ζήτησα 35.000 λίρες. Μετά από 4 μέρες λοιπόν, και όχι μετά από 15 όπως στην Ελλάδα, με ενημέρωσαν ότι μου δίνουν τις 35.000 λίρες που ζητάω και επιπλέον 20% του μισθού μου ετήσιο μπόνους, και πως θα χαρούν να εντάξουν στο δυναμικό τους ένα στέλεχος με την προϋπηρεσία μου και τις σπουδές μου.
Η απόφαση δύσκολη, να αφήσεις πίσω σου την οικογένειά σου και ανθρώπους που αγαπάς. Δύσκολη όμως και η παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα για έναν νέο που θέλει να σταδιοδρομήσει , να χτίσει και να δημιουργήσει πράγματα στη ζωή του.
Όμως θα γυρίσουμε σύντομα...Πιο δυνατοί , πιο έμπειροι και ανατρέψουμε την υπάρχουσα κατάσταση. Αυτή την τραγική κατάσταση να αποχωρίζονται οι νέοι την πατρίδα τους, το σπίτι τους , τις οικογένειές τους , τους φίλους τους , τις σχέσεις τους...
Όταν ρίχνει καταιγίδα μην περιμένετε να κοπάσει, να μάθετε να χορεύετε μέσα στη βροχή.
Διεκδικήστε αυτό που αξίζετε, δεν θα σας το χαρίσει κανένας.
Βαγγέλης Τσιρώνης
Membeship Sales Manager
Devonshire Club Ltd
