Βρείτε μας στο Google News. Πατήστε εδώ!
Εδώ και μήνες έχουμε αρχίσει τις επαφές με παράγοντες της αγοράς για να σκιαγραφήσουμε την κατάσταση στο ευρύτερο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον, στο οποίο δραστηριοποιούνται τα κλαδικά περιοδικά μας. Το εύκολο θα ήταν να περιγράψω τι λένε σε μένα και στους συνεργάτες μου.
Το δύσκολο είναι να δούμε πώς μπορούμε να κάνουμε συνέργειες για να πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Εκείνοι που αποφασίζουν για το μέλλον της οικονομίας θα πρέπει κατ’ αρχήν να φύγουν από τα γραφεία τους και από τον δημοσιοϋπαλληλικό μικρόκοσμό τους. Οι πάντα πρόθυμοι κρατικοδίαιτοι αυλικοί διαφόρων με τις διχαλωτές γλώσσες μπορεί να παρουσιάζουν τη δική τους εικονική πραγματικότητα για την κατάσταση στην οικονομία και στην αγορά. Η κανονική πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική.
Το επιχειρηματικό περιβάλλον επιδεινώνεται. Οι προτάσεις που γίνονται για πρόσθετες επιβαρύνσεις τους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες θα προκαλέσουν πρόσθετες επιβαρύνσεις, οι οποίες θα κυμανθούν σε μια ανοικτή ψαλίδα από 350 έως 8.851 ευρώ για το τρέχον οικονομικό έτος. Ποιος θα επενδύσει σε επιχείρηση ή σε δραστηριότητες ελεύθερης οικονομίας σε αυτές τις συνθήκες; Έχουν αντιληφθεί πως αποδομείται κάθε έννοια παραγωγικότητας στην οικονομία;
Δεν μπορεί να βρίσκεται υπό διωγμό η επιχειρηματικότητα και κάθε προσπάθεια επένδυσης, όχι από πολυεθνικούς γίγαντες αλλά από τη δοκιμαζόμενη τάξη των μικρομεσαίων Ελλήνων επιχειρηματιών που αγωνίζονται να διατηρήσουν τις δραστηριότητές τους στη χώρα. Αυτή η κοινωνική τάξη επωμίζεται το μεγαλύτερο ποσοστό της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης που έχει επιβάλλει η εξουσία κατ’ επιταγήν των «δανειστών» και των υπηρετών τους.
Εκείνοι που διαχειρίζονται την οποιαδήποτε εξουσία θα πρέπει να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα και να δείξουν επιτέλους ότι υπάρχουν στο πλευρό των κλάδων για τους οποίους υποτίθεται ότι λαμβάνουν αποφάσεις. Επίσης οι επιχειρηματίες πρέπει να γίνουν πιο απαιτητικοί και πιο πιεστικοί.
Υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι κατά καιρούς μπαίνουν σε μια υπουργική γυάλα και ζουν το «όνειρό» τους υπολογίζοντας μόνο την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης. Τούτη η παθητικότητα και η ανεπάρκεια δεν οδηγεί πουθενά. Ας αναλάβουν το πολιτικό και το εκλογικό κόστος, αν διαχειριστούν τον ηθικό κίνδυνο για να λειτουργήσει η αγορά.
Πρέπει να προωθηθούν μεταρρυθμίσεις όχι για να αφανιστεί ο εθνικός παραγωγικός ιστός αλλά για να αντιμετωπιστεί ο ωκεανός των δαπανών σε ένα δημόσιο τομέα που λειτουργεί υδροκεφαλικά και ιδρυματικά απέναντι σε όποιον βολεύτηκε επειδή φίλησε κατουρημένες ποδιές κι έμαθε να είναι αντιπαραγωγικός.
Γι’ αυτό απέτυχαν τα Μνημόνια στην Ελλάδα. Από το μικρότερο χωριό μέχρι το πλουσιότερο προάστειο της πρωτεύουσας, όλοι περιμένουν ένα κράτος που θα λειτουργεί σαν «Μητέρα Τερέζα» για κάθε θέμα, από την αποκομιδή των απορριμμάτων μέχρι τη χλωρίωση στις πισίνες ανώτατων κρατικών υπαλλήλων σε δημόσια ταμεία και οργανισμούς. Αν θέλουμε να κάνουμε εθνική επανεκκίνηση πρέπει να κόψουμε μαχαίρι ό,τι λειτουργεί καρκινικά και να απαλλαγούμε από στεγανά.
Το δρόμο θα τον υποδείξει και θα τον ανοίξει η αγορά. Αυτό μόνο!
